Maurice Delage – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maurice Delage
Ilustracja
Maurice Delage, 1912
Imię i nazwisko

Charles Maurice Delage

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1879
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

19 września 1961
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Charles Maurice Delage[1] (ur. 13 listopada 1879 w Paryżu, zm. 19 września 1961 tamże[1][2][3]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Talent muzyczny objawił późno[1]. Pracował jako urzędnik i służył w armii, samodzielnie nauczył się gry na wiolonczeli i fortepianie[2]. Pobierał korepetycje z kompozycji u Maurice’a Ravela[2], będąc jednym z jego nielicznych uczniów[1]. Przyjaźnił się z Igorem Strawinskim[2]. W swojej twórczości nawiązywał do dorobku Claude’a Debussy’ego[2][3], wprowadzał też do niej nawiązania do tradycyjnej muzyki indyjskiej i japońskiej, będące owocem podróży, jaką odbył na Daleki Wschód[1][2][3].

Jego dorobek kompozytorski jest niewielki[2]. Niezwykle krytyczny wobec swoich dzieł, opublikował tylko niewielką część z nich[1]. Skomponował m.in. poemat symfoniczny Conté par la mer (1908), uwerturę do baletu L’avenir (1923), Danse (1931), La bateau ivre na orkiestrę według Arthura Rimbaud (1954), Kwartet smyczkowy (1948), 4 poèmes hindous na sopran, flet, obój, klarnet, fagot, kwartet smyczkowy i fortepian (1913), 7 haï-kaï na głos i orkiestrę (1924), 3 chants de la jungle na głos i orkiestrę według Rudyarda Kiplinga (1934)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 388. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 205. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 833. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]