Max Heß – Wikipedia, wolna encyklopedia

Max Hess
Ilustracja
Max Hess (2015)
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1996
Chemnitz

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa Europy
złoto Amsterdam 2016 trójskok
Halowe mistrzostwa świata
srebro Portland 2016 trójskok
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Belgrad 2017 trójskok
brąz Glasgow 2019 trójskok
brąz Toruń 2021 trójskok
brąz Stambuł 2023 trójskok
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
brąz Bydgoszcz 2017 trójskok
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Eugene 2014 trójskok

Max Hess (ur. 13 lipca 1996 w Chemnitz) – niemiecki lekkoatleta specjalizujący się w trójskoku.

W 2013 zajął 8. miejsce na mistrzostwach świata kadetów, a rok później zdobył srebrny medal mistrzostw świata juniorów w Eugene. W 2016 został w Portland halowym wicemistrzem świata, a także mistrzem Europy w Amsterdamie. Brązowy medalista halowych mistrzostw Europy w Belgradzie (2017). W tym samym roku stanął na najniższym stopniu podium młodzieżowego czempionatu Europy.

Zdobył brązowy medal na halowych mistrzostwach Europy w 2019 w Glasgow.

Złoty medalista mistrzostw Niemiec.

Rekordy życiowe: stadion – 17,20 (9 lipca 2016, Amsterdam) / 17,24w (8 lipca 2017, Erfurt); hala – 17,52 (3 marca 2017, Belgrad) – halowy rekord Niemiec; skok w dal (hala) – 8,03 (17 stycznia 2015, Chemnitz).

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
2013 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Ukraina Donieck 8. miejsce 15,52
2014 Mistrzostwa świata juniorów Stany Zjednoczone Eugene 2. miejsce 16,55
2015 Halowe mistrzostwa Europy Czechy Praga el. – 11. miejsce 7,71
2016 Halowe mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Portland 2. miejsce 17,14
Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam 1. miejsce 17,20
Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 15. miejsce 16,56
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad brąz 3. miejsce 17,12
Superliga drużynowych mistrzostw Europy Francja Lille 1. miejsce 17,02
Młodzieżowe mistrzostwa Europy Polska Bydgoszcz 3. miejsce 16,68
Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn el. – DNS
2018 Halowe mistrzostwa świata Wielka Brytania Birmingham 11. miejsce 16,47
Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin el. – 15. miejsce 16,32
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow brąz 3. miejsce 17,10
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń brąz 3. miejsce 17,01
Superliga drużynowych mistrzostw Europy Polska Chorzów 1. miejsce 17,13
Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio el. – 17. miejsce 16,69
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene el. – 13. miejsce 16,64
2023 Halowe mistrzostwa Europy Turcja Stambuł brąz 3. miejsce 16,57
Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt el. – 18. miejsce 16,48

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]