Max Julen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Max Julen

Data i miejsce urodzenia	15 marca 1961 Zermatt
Klub	Skiclub Zermatt
Pierwsze punkty w PŚ	9.01 1982, Morzine (13. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	19.01 1982, Adelboden (3. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska Olimpijskie złoto Sarajewo 1984 Gigant Puchar Świata (Gigant) 2. miejsce 1982/1983

Max Julen (ur. 15 marca 1961 w Zermatt) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Największy sukces w karierze Max Julen osiągnął w 1984 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczył złoty medal w slalomie gigancie. W zawodach wyprzedził na podium Jure Franko z Jugosławii oraz Andreasa Wenzela z Liechtensteinu. Szwajcar prowadził już po pierwszym przejeździe, z przewagą 0,10 sekundy nad Wenzelem. W drugim przejeździe uzyskał drugi wynik, co dało mu jednak najlepszy czas łączny i zwycięstwo z przewagą 0,23 sekundy nad Franko. Na tych samych igrzyskach wystartował także w slalomie, jednak nie zdołał ukończyć rywalizacji. Były to jego jedyne starty olimpijskie. Wystartował także na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku, gdzie był dziesiąty w gigancie, a rywalizacji w slalomie ponownie nie ukończył.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w 1981 roku. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 9 stycznia 1982 roku w Morzine, zajmując trzynaste miejsce w gigancie. Już dziesięć dni później w Adelboden po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w tej samej konkurencji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Szwed Ingemar Stenmark oraz Phil Mahre z USA. Swoje jedyne zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 12 grudnia 1983 roku w Les Diablerets, zwyciężając w gigancie. Łącznie jedenaście razy plasował się w najlepszej trójce, po raz ostatni 10 marca 1985 roku w Aspen, gdzie był trzeci w swej koronnej konkurencji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1982/1983, kiedy to zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta był drugi za Philem Mahre. W klasyfikacji giganta był też między innymi siódmy w sezonie 1983/1984 i ósmy rok później.

W 1983 roku wywalczył swój jedyny tytuł mistrza Szwajcarii, zwyciężając w gigancie. W 1986 roku zakończył karierę. Otworzył później hotel w rodzinnym Zermatt. Od 1987 roku prowadzi sklep sportowy, założony przez jego ojca. Jest żonaty, ma trójkę dzieci.^[1]

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:41,18 min	-	-
DNF	19 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:39,41 min	-	Phil Mahre

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	3 lutego	1982	Schladming	Gigant	2:38,80 min	+2,71 s	Steve Mahre
10.	7 lutego	1985	Bormio	Gigant	2:28,90 min	+2,81 s	Markus Wasmeier
DNF	10 lutego	1985	Bormio	Slalom	1:38,82 min	-	Jonas Nilsson

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1981/1982: 45.
• sezon 1982/1983: 8.
• sezon 1983/1984: 12.
• sezon 1984/1985: 14.
• sezon 1985/1986: 53.

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

1. Adelboden – 19 stycznia 1982 (gigant) – 3. miejsce
2. Adelboden – 11 stycznia 1983 (gigant) – 2. miejsce
3. Kranjska Gora – 29 stycznia 1983 (gigant) – 2. miejsce
4. Les Diablerets – 12 grudnia 1983 (gigant) – 1. miejsce
5. Todtnau – 13 lutego 1983 (gigant) – 2. miejsce
6. Gällivare – 26 lutego 1983 (gigant) – 2. miejsce
7. Vail – 8 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
8. Furano – 19 marca 1983 (gigant) – 2. miejsce
9. Sestriere – 11 grudnia 1984 (gigant) – 3. miejsce
10. Madonna di Campiglio – 17 grudnia 1984 (kombinacja) – 3. miejsce
11. Aspen – 10 marca 1985 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-30)]. (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]