Max Slevogt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Max Slevogt
	; Slevogt sportretowany w 1917 przez Emila Orlíka
Data i miejsce urodzenia	8 października 1868 ; Landshut
Data i miejsce śmierci	20 września 1932 ; Leinsweiler
Narodowość	niemiecka
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Monachium; Académie Julian
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	impresjonizm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Max Slevogt (ur. 8 października 1868 w Landshut, zm. 20 września 1932 w Leinsweiler-Neukastel) – niemiecki impresjonista, najbardziej znany ze swoich pejzaży. Wraz z Lovisem Corinthem i Maxem Liebermannem, jeden z czołowych reprezentantów niemieckiego stylu plenerowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1885–1889 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, a jego wczesne prace, utrzymane w ciemnej tonacji, stanowią przykład dominującego w Monachium stylu. W 1889 roku Slevogt odwiedził Paryż, gdzie uczęszczał do Académie Julian. W 1896, rysował karykatury dla magazynów Simplicissimus i Jugend. W roku 1897 miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w Wiedniu.

Pod koniec XIX wieku kolorystyka jego prac stała się jaśniejsza. W 1900 odwiedził ponownie Paryż, gdzie jego praca Szeherazada została wystawiona w niemieckim pawilonie podczas wystawy światowej. W tym samym czasie duży wpływ na Slegovta wywarło malarstwo Edouarda Maneta. W 1901 dołączył do stowarzyszenia Berliner Secession.

W 1914 odbył podróż do Egiptu, której owocem było 21 płócien, a także liczne akwarele i szkice; w podróży powrotnej zatrzymał się we Włoszech. Po wybuchu I wojny światowej został wysłany na zachodni front jako oficjalny malarz wojenny. Doświadczenia wojenne przyniosły poszukiwanie nowego stylu, który mógłby wyrazić okropieństwa wojny. W tym samym czasie Slevogt został członkiem królewskiej akademii sztuki w Berlinie.

W 1924 zaprojektował scenografię do opery Don Giovanni Mozarta w operze w Dreźnie. W 1929 zorganizowana została w Berlinie duża wystawa z okazji 60. urodzin Slevogta. Pod koniec życia pracował w Ludwigshafen nad Renem nad freskiem, który został zniszczony podczas bombardowania w czasie II wojny światowej.

Dzieła w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajdują się: Krajobraz z widokiem na Landau (1909), Winobranie, Faun i dziewczyna (1905) a w Muzeum Narodowym w Szczecinie Portret tancerki Antonii Mercé (1926)

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Portret tancerki Sadayakko z przybranym synem Raikichi, (1901),
Sada Yakko, (1901),
Krajobraz z widokiem na Landau, (1909), Muzeum Narodowe w Warszawie,
Kabina plażowa nad Hawelą, (1912),
Unter den Linden, (1913),
Obraz z podróży do Egiptu, (1914),
Wejście do portu w Syrakuzach, (1914),
Portret Juliusza Freuda, (1925),
Portret tancerki Antonii Mercé ("La Argentina"), (1926), Muzeum Narodowe w Szczecinie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Prace artysty w „Museumsportal Schleswig-Holstein”. museen-nord.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].