Mazut – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mazut, ciężki olej opałowy – oleista ciecz będąca pozostałością po destylacji niskogatunkowej ropy naftowej w warunkach atmosferycznych (ciśnienie normalne), w temperaturze od 250 °C do 350 °C. Składa się z węglowodorów wysokocząsteczkowych.

• gęstość: 890–960 kg/m³
• wartość opałowa: 41 500–45 000 kJ/kg (9900–10 700 kcal/kg)
• barwa: ciemnobrunatna do czarnej

Zastosowanie:

• jako paliwo (z uwagi na niską cenę) do okrętowych wolnoobrotowych silników tłokowych, parowych kotłów okrętowych oraz do rozruchu energetycznych kotłów parowych
• jako paliwo do kotłów parowych w niektórych modelach parowozów
• jako paliwo do pieców przemysłowych (np. przy produkcji gipsu)
• surowiec do destylacji próżniowej, w celu uzyskania smarów ciekłych (olejów smarnych) i smarów stałych (np. wazeliny); pozostałością destylacji próżniowej jest asfalt ponaftowy^[1]
• surowiec do krakingu, w celu uzyskania olejów pędnych i benzyn.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Petroleum Hydrocarbon Ranges. caslab. [dostęp 2014-01-28]. (ang.).