Mechanizm uderzeniowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mechanizm uderzeniowy – rodzaj mechanizmu odpalającego powodującego strzał poprzez mechaniczne zbicie spłonki iglicą.

Jego działanie poprzedzone jest napięciem sprężyny uderzeniowej lub sprężyny powrotnej celem zakumulowania energii potrzebnej do zbicia spłonki. Napinanie sprężyny następuje najczęściej w wyniku mechanicznego oddziaływania na iglicę, kurek lub bijnik zamka lub suwadła, rzadziej spotykane jest napinanie mechanizmu uderzeniowego za pośrednictwem mechanizmu spustowego poprzez nacisk na spust (zob. samonapinacz).

Podział[edytuj | edytuj kod]

Mechanizmy uderzeniowe dzielą się na:

• kurkowe – sprężyna uderzeniowa działa na iglicę za pośrednictwem elementu poruszającego się ruchem obrotowym (kurka)
• bijnikowe – sprężyna uderzeniowa działa na iglicę za pośrednictwem elementu poruszającego się ruchem posuwistym (bijnika)
• igliczne – sprężyna uderzeniowa działa bezpośrednio na iglicę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, 1994, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa, WiS, s. 140 ISBN 83-86028-01-7.