Medycyna kosmiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Medycyna kosmiczna – dziedzina medycyny wyłoniona z medycyny lotniczej, zajmująca się wpływem podróży kosmicznych na organizm i psychikę człowieka, na zachowanie astronautów i ich zdolność do pracy. Badania prowadzone są w warunkach laboratoryjnych, polowych i w statkach kosmicznych. Medycyną kosmiczną zajmują się przeważnie specjaliści medycyny lotniczej.

Za twórcę medycyny kosmicznej uważany jest Hubertus Strughold^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.brak strony w książce