Medycyna sportowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ocena wydolności fizycznej

Medycyna sportowa (medycyna aktywności ruchowej) – interdyscyplinarna dziedzina wiedzy lekarskiej, obejmującą całość procesów dokonujących się w organizmie człowieka pod wpływem aktywności fizycznej lub jej braku.

Założenia i cele[edytuj | edytuj kod]

Jej zadaniem jest sprawowanie opieki medycznej nad człowiekiem aktywnym ruchowo (zdrowym, jak i chorym, we wszystkich okresach życia). Zajmuje się nie tylko zawodnikami sportowymi, ale wszystkimi osobami aktywnymi fizycznie oraz tymi, którzy powinny być aktywne fizycznie.

Obejmuje:

  • kwalifikację do uprawiania sportu, mającą na celu wykluczenie ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych istotnych dla danej dyscypliny sportowej;
  • okresowe badania kontrolne osób uprawiających sport, umożliwiające wykrycie ewentualnych zmian zachodzących w organizmie pod wpływem uprawiania określonej dyscypliny sportu;
  • optymalizowanie metod żywienia i treningu sportowców;
  • kontrole efektów stosowanych metod treningowych;
  • walkę z niedozwolonym wspomaganiem zdolności wysiłkowych organizmu czyli dopingiem;
  • zapobieganie kontuzjom i urazom;
  • leczenie uszkodzeń ciała powstałych w wyniku uprawiania sportu;
  • rehabilitację i odnowę biologiczną.

Wykorzystuje osiągnięcia z zakresu chirurgii ogólnej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, pediatrii, chorób wewnętrznych, kardiologii, a także biologii, biochemii, fizjologii wysiłku, antropologii, psychologii, higieny, teorii żywienia i metodyki treningu sportowego.

Specjalizacja z medycyny sportowej[edytuj | edytuj kod]

Medycyna sportowa jest w Polsce specjalizacją lekarską[1], której konsultantem krajowym od 19 lutego 2020 jest dr Andrzej Rakowski[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]