Michał Grendys – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Grendys

Data i miejsce urodzenia	25 września 1912 Witkowice
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 1987 Warszawa
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Wyższa Szkoła Nauk Administracyjnych w Łodzi, Uniwersytet Łódzki
Stanowisko	poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji (1957–1980), członek Rady Państwa (1972–1980), przewodniczący klubu poselskiego Stronnictwa Demokratycznego (1971–1972)
Partia	Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Michał Grendys (ur. 25 września 1912 w Witkowicach, zm. 27 grudnia 1987 w Warszawie) – polski działacz państwowy, poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji (1957–1980), członek Rady Państwa (1972–1980), wiceprzewodniczący CK Stronnictwa Demokratycznego (1973–1976) i przewodniczący jego Centralnej Komisji Rewizyjnej (1976–1981).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana i Jadwigi. Ukończył gimnazjum w Tarnowie, pracował jako praktykant i urzędnik państwowy w zarządzie miejskim w Ropczycach. Ukończył studia na Wyższej Szkole Nauk Administracyjno-Politycznych w Łodzi (1952) i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego (1959). Zatrudniony w Komisji Klasyfikacyjnej Gruntów w województwie lwowskim (1935–1939). Podczas II wojny światowej i pierwsze lata po wojnie urzędnik skarbowy w Rzeszowie. W 1944 przystąpił do Klubu Demokratycznego w Rzeszowie, zaś w następnym roku do Stronnictwa Demokratycznego. W 1946 został sekretarzem Powiatowego Komitetu SD w Rzeszowie, w 1947 sekretarzem i wiceprzewodniczącym tamtejszego Wojewódzkiego Komitetu SD. W 1948 wybrany w skład Centralnego Komitetu w Warszawie, w gremium tym zasiadał do 1976. W latach 1950–1953 sprawował funkcję sekretarza Wojewódzkiego Komitetu w Łodzi, następnie zaś pozostawał na analogicznym stanowisku w Krakowie (1953–1955). Był kierownikiem zespołu organizacyjnego i zespołu ds. rad narodowych CK SD. Zasiadał w radach narodowych, miejskiej w Rzeszowie oraz wojewódzkich w Rzeszowie, Łodzi i Krakowie.

W latach 1969–1976 członek prezydium Centralnego Komitetu SD, zaś w kadencjach 1965–1969 i 1971–1973 sekretarz CK. W okresie 1973–1976 sprawował funkcję zastępcy przewodniczącego CK SD Andrzeja Benesza. W latach 1976–1981 przewodniczył pracom Centralnej Komisji Rewizyjnej SD. W łonie Stronnictwa uznawany za tzw. „wtyczkę” Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[1].

W latach 1957–1980 był posłem na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji; w V kadencji był przewodniczącym Klubu Poselskiego SD (1971–1972). Podczas II kadencji reprezentował okręg dębicki, a w następnych kadencjach rzeszowski. W latach 1972–1980 był członkiem Rady Państwa.

W latach 1971–1983 wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Żonaty z Julią Grendys z domu Ochab (1914–1995). Dwoje dzieci: Jerzy Grendys – absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Janusz Grendys – ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1954)^[2] Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3], Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974)^[4] oraz Odznaką „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”.

Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C31-tuje-2)^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Michał Grendys, w: Kto jest kim w Polsce 1984, Wydawnictwo „Interpress”, Warszawa 1984, str. 261
• Michał Grendys, w: Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. T. 7. Pion rewizyjny Stronnictwa Demokratycznego w latach 1944–1984, (red. Adam Langer, aut. Andrzej Pankowicz et al.), Wydawnictwo „Epoka”, Warszawa 1985, str. 287–288
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, str. 356–357