Mieczysław Stecewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Stecewicz
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1894
Wysokie Mazowieckie

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1942
Shahrisabz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
33 Pułk Piechoty
49 Huculski Pułk Strzelców

Stanowiska

przed 1920 - 1939

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

  • kampania wrześniowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Mieczysław Stecewicz (ur. 5 czerwca 1894 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 20 lutego 1942 w Shahrisabz) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 czerwca 1894 w Wysokiem Mazowieckiem[1], w rodzinie Feliksa i Walerii. Był starszym bratem Mariana (1896–1919), sierżanta 31 pułku Strzelców Kaniowskich[2][3], odznaczonego pośmiertnie Krzyżem Niepodległości[4]. Uczęszczał do Siedmioklasowej Prywatnej Szkoły Handlowej w Łomży. W czasie I wojny światowej Mieczysław razem z bratem walczył w szeregach 1 pułku piechoty Legionów Polskich[5]. Po kryzysie przysięgowym zostali internowani w Łomży[6].

W latach 1924–1928 pełnił służbę w 33 pułku piechoty w Łomży[7][8]. Później został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9], w którym dowodził 3 kompanią graniczną „Kudryńce” 14 Baonu Granicznego[1]. W kampanii wrześniowej 1939 r. dowodził III batalionem 49 Huculskiego pułku strzelców, wchodzącym w skład 11 Karpackiej Dywizji Piechoty.

Dowódca dywizji, płk dypl. Bronisław Prugar-Ketling we wniosku odznaczeniowym przekazanym Naczelnemu Wodzowi, gen. Władysławowi Sikorskiemu tak uzasadnił nadanie majorowi Mieczysławowi Stecewiczowi Krzyża VM V klasy:

„Bierze udział we wszystkich bojach pułku od 16 IX 39 r. Jako dowódca baonu wykazał dużo zalet i cnót żołnierskich na polu walki; swoją rozwagą i rozumnym kierownictwem, przyczynia się do bohaterskich wyczynów pułku. W nocy z dn. 13/14 IX podczas nocnego marszu na Przemyśl, idąc w straży przedniej dywizji, zostaje zatrzymany ogniem broni maszynowej nieprzyjaciela pod m. Łętownia. Śmiałym uderzeniem odrzuca Niemców z osi marszu, umożliwia dalsze posuwanie się oddziałom dywizji. W dn. 15 IX 39 r., kiedy oddziały 11 Karpackiej Dywizji Piechoty, po całonocnym marszu znajdują się na chwilowym odpoczynku na północ od m. Sądowa Wisznia, ubezpiecza je w bardzo trudnych warunkach, bo napierany przez Niemców od czoła i ze skrzydła, bombardowany przez silny ogień artylerii i lotnictwo, nie tylko wytrzymuje na stanowiskach, lecz sam przechodzi do działań zaczepnych. Wysyła oddziały wydzielone, które buszują na tyłach npla, śmiałymi uderzeniami zadają Niemcom poważne straty, siejąc popłoch i zamieszanie. W nocy z 15/16 IX 39 r. podczas wypadu nocnego na dwie wielkie jednostki pancerne niemieckie, między m. Sądowa Wisznia, a lasami janowskimi, swoim śmiałym i skoordynowanym uderzeniem, przyczynia się do ich całkowitego zniszczenia. Sam zostaje ranny w głowę, traci oko. Mimo otrzymania ciężkiej rany, dowodzi baonem jeszcze cały dzień i dopiero wieczorem zostaje ewakuowany do szpitala. Dzielna postawa, nieugięty charakter, duża odwaga, zjednały mu szacunek całego baonu”.

Zmarł 20 lutego 1942 roku w Shahrisabz, w Uzbekistanie. Został pochowany na miejscowym cmentarzu wojennym[10][11].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • porucznik – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r.
  • kapitan – 3 maja 1926 r. ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 r. i 233 lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • major – ?

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-28].
  2. ↑ Libert 1928 ↓, s. 38, tu jako Marian Steczewicz.
  3. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 829, tu także jako Marian Steczewicz, sierżant 31 pp, poległy 24 lutego 1919 roku w miejscowości Zimne.
  4. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
  5. ↑ Wykaz Legionistów ↓.
  6. ↑ Bracia Stecewiczowie - Serwis Historyczny Ziemi Łomżyńskiej [online], 7 listopada 2012 [dostęp 2022-12-02] (pol.).
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 206. 376.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 49, 218.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 60, 907.
  10. ↑ Bartłomiej Czyżewski, Moja przygoda z genealogią: Polski cmentarz wojenny w Shahrisabz (Uzbekistan) [online], Moja przygoda z genealogią, 11 października 2019 [dostęp 2022-12-02].
  11. ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 130.
  12. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 509.
  13. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 79)
  15. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Stecewicz&oldid=71925599”