Mieczysław Szerer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Szerer
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1884
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 października 1981
Warszawa

Zawód, zajęcie

prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

sędzia Sądu Najwyższego

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Mieczysława Szerera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Mieczysław Szerer (ur. 19 kwietnia 1884 w Krakowie, zm. 27 października 1981 w Warszawie) – polski prawnik, specjalista z zakresu prawa karnego, socjolog i publicysta. Wieloletni sędzia Sądu Najwyższego, członek tzw. komisji Mazura.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1907 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. W 1925 został członkiem polskiego PEN-Clubu[1]. Od 1927 dyrektor departamentu w Ministerstwie Wyznań i Oświecenia Publicznego. W latach 1933–1939 pracował jako adwokat w Warszawie. W okresie II wojny światowej znalazł się na emigracji w Wielkiej Brytanii[1]. Z ramienia Stronnictwa Demokratycznego był członkiem Rady Narodowej[2]. W 1946 był polskim reprezentantem Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Zbrodni Wojennych[3]. W latach 1945[4] lub 47[1] – 1962 pracował jako sędzia Sądu Najwyższego[1]. Członek Komisji Kodyfikacyjnej, opracował raport o nadużyciach Głównego Zarządu Informacji WP w procesach politycznych (1951–1952), członek komisji Mazura (1956–57). W 1978 uzyskał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego[1].

Zmarł 27 października 1981 w Warszawie w wieku 97 lat. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C37-5-8)[5].

Raport Szerera[edytuj | edytuj kod]

Po niespełna pięciu miesiącach uczestniczenia w pracach komisji do Badania Odpowiedzialności za Łamanie Praworządności w Sądownictwie Wojskowym (tzw. Komisji Mazura) w okresie 1948–1954, wystąpił z jej szeregów. Stało się to w proteście przeciwko przygotowywanym wnioskom końcowym. Napisał wtedy własny raport o nadużyciach w wojskowych organach sprawiedliwości, w którym postulował niepociąganie do odpowiedzialności karnej sędziów łamiących prawo w latach stalinowskich. Kluczowym argumentem przeciwko karaniu sędziów, miał być fakt że ulegali oni naciskom ze strony funkcjonariuszy MBP, oraz szeregiem zewnętrznych przyczyn, który sprawił, iż „ludzi zdolnych (przynajmniej w ich większości) do roli sędziów ściągał na ich nieszczęście w dół i czynił autorami nieszczęśliwych wyroków[6]. Ponadto w swoim raporcie bronił sędziowskiej niezawisłości, którą przez całe życie uznawał za nienaruszalny składnik dobrze pojętego konstytucyjnego państwa prawa[7]. Do czasu publikacji raport nie był publicznie dostępny, pierwszy raz został opublikowany w 1979 na łamach emigracyjnych Zeszytów Historycznych (Memoriał dr. Mieczysława Szerera, ZH 1979, nr 49, s. 71–160).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[1][edytuj | edytuj kod]

Głównym problemem, który poruszał w wielu publikacjach, były gwarancje praw obywatelskich i zagadnienia praworządności w odniesieniu do niezawisłości sędziowskiej.

Był także autorem polskich przekładów z języka angielskiego[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Juliusz Łeszczyński, „Kultura i prawo”, Mieczysław Szerer, Warszawa 1981: [recenzja], „Palestra”, 26/11-12(299-300), Naczelna Rada Adwokacka, 1982, s. 113–119.
  2. Andrzej Friszke, Druga Wielka Emigracja 1945–1990. T. 1. Życie polityczne emigracji, Warszawa 1999, s. 84; Romuald Turkowski, Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972 w okresie rozbicia emigracji politycznej w Londynie, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2001, s. 27.
  3. Ulf Schmidt, The Scars of Ravensbrück: Medical Experiments and British War Crimes Policy, 1945-1950, [w:] Atrocities on Trial. Historical Perspectives on the Politics of Prosecuting German War Crimes. University of Nebraska Press, s. 140., 2008.
  4. Szerer Mieczysław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-11-02].
  5. Mieczysław Szerer – miejsce pochówku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie [dostęp z dnia: 2015-06-26].
  6. Mordercy w mundurach (2) [online], Nasze Blogi, 20 listopada 2013 [dostęp 2019-11-03] (pol.).
  7. Adam Puchejda, Odpowiedzialność i polityka wolności Rzecz o Mieczysławie Szererze., [w:] Mieczysław Szerer, Śmiertelni bogowie. Rzecz o demokracji i o dyktaturze, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, s. 13, ISBN 978-83-235-1718-4.
  8. M.P.54.103.1340 z 1954

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]