Mirosław Krzyżański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mirosław Krzyżański

Data i miejsce urodzenia	31 października 1907 Siergieniewo
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1965 Kraków
profesor nauk matematycznych
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Doktorat	1934
Habilitacja	1948
Profesura	1954
Polska Akademia Nauk
Status	wykładowca
Uczelnia	Politechnika Krakowska Uniwersytet Jagielloński
Odznaczenia

Mirosław Krzyżański właśc. Godzimir Mirosław Krzyżański (ur. 31 października 1907 w Siergieniewie w guberni tulskiej, zm. 1 grudnia 1965 w Krakowie) – polski matematyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa i Wandy z Osipowiczów^[1]. W latach 1921–1927 uczęszczał do Gimnazjum im. Lelewela w Wilnie. Następnie rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie kończąc je w 1931. W latach 1932–1936 uczył matematyki w gimnazjum męskim w Drohiczynie. W 1934 doktoryzował się na podstawie rozprawy O uogólnionych funkcjach bezwzględnie ciągłych dwóch zmiennych zawierającej uogólnienie teorii Łuzina dotyczącej całki Denjoya^[2]. Stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. W roku akademickim 1936/37 został asystentem wolontariuszem w III Katedrze Matematyki pod kierownictwem Antoniego Zygmunda. W latach 1936–1941 uczył matematyki w Siemiatyczach i w Wilnie. W czasie II wojny światowej schronił się na terenie powiatu wołożyńskiego do pracy dydaktycznej powrócił w 1943 w szkole handlowej w Wołożynie.

W 1945 wyjechał do Krakowa i rozpoczął pracę jako adiunkt na Wydziale Politechnicznym Akademia Górniczo-Hutnicza. Uzyskał habilitację w 1948, a w lipcu 1949 został profesorem nadzwyczajnym nowo utworzonej Politechniki Krakowskiej. Od 1951 prowadził wykłady zlecone na UJ oraz wykłady i seminaria w Instytucie Matematycznym PAN. W 1954 mianowany profesorem zwyczajnym katedry matematyki Wydziału Budownictwa Lądowego Politechnik Krakowskiej. W 1955 przeniesiony decyzją ministerstwa na stanowisko profesora nadzwyczajnego przy katedrze funkcji analitycznych UJ. Nominację na profesora zwyczajnego UJ odebrał w 1960, od 1963 był kierownikiem katedry funkcji analitycznych do śmierci. Zajmował się rachunkiem prawdopodobieństwa, równaniami różniczkowymi cząstkowymi drugiego rzędu oraz funkcjami rzeczywistymi.

15 stycznia 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[3].

Od 1937 był mężem Anny z Iżyckich, z którą miał synów: Andrzeja (ur. 1938), architekta, Tadeusza (ur. 1940), pracownika telewizji krakowskiej, oraz córki: Jadwigę i Barbarę^[1].

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIIIA-8-3)^[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]