Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1991 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1991
1990 1992
Data

1318 sierpnia 1991

Miejscowość

Stuttgart, Niemcy

88. Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1991 odbyły się w niemieckim Stuttgarcie w dniach 1318 sierpnia 1991 roku. W programie mistrzostw znalazło się piętnaście konkurencji: sprint, wyścig na dochodzenie i wyścig punktowy dla kobiet, a dla mężczyzn: sprint, wyścig na dochodzenie, wyścig ze startu zatrzymanego i wyścig punktowy zarówno dla zawodowców jak i amatorów, wyścig drużynowy na dochodzenie zawodowców, wyścig tandemów, wyścig na 1000 m oraz keirin. Z programu mistrzostw zniknęło derny, a po raz ostatni rozegrano sprint, wyścig indywidualny na dochodzenie oraz wyścig punktowy amatorów.

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Kobiety[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Złoto Srebro Brąz
3000 m indywidualnie na dochodzenie Niemcy Petra Rossner Stany Zjednoczone Janie Eickhoff Francja Marion Clignet
sprint indywidualny Holandia Ingrid Haringa Niemcy Annett Neumann Stany Zjednoczone Connie Paraskevin
wyścig punktowy Holandia Ingrid Haringa Belgia Kristel Werckx Stany Zjednoczone Janie Eickhoff

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Złoto Srebro Brąz
wyścig punktowy zawodowców Wiaczesław Jekimow Francja Francis Moreau Holandia Peter Pieters
wyścig punktowy amatorów Szwajcaria Bruno Risi Australia Stephen McGlede Dania Jan Bo Petersen
wyścig ze startu zatrzymanego zawodowców Australia Danny Clark Szwajcaria Peter Steiger Szwajcaria Arno Küttel
wyścig ze startu zatrzymanego amatorów Austria Roland Königshofer Włochy David Solari Niemcy Carsten Podlesch
indywidualnie na dochodzenie zawodowców Francja Francis Moreau Wielka Brytania Shaun Wallace Wielka Brytania Colin Sturgess
indywidualnie na dochodzenie amatorów Niemcy Jens Lehmann Niemcy Michael Glöckner Dania Jan Bo Petersen
keirin Niemcy Michael Hübner Włochy Claudio Golinelli Francja Fabrice Colas
1 km ze startu zatrzymanego Hiszpania José Maria Moreno Niemcy Jens Glücklich Trynidad i Tobago Gene Samuel
drużynowo na dochodzenie  Niemcy
Michael Glöckner
Stefan Steinweg
Jens Lehmann
Andreas Walzer
 ZSRR
Jewgienij Bierzin
Władisław Bobrik
Wadim Krawczenko
Dmitrij Nielubin
 Australia
Brett Aitken
Stephen McGlede
Shaun O’Brien
Stuart O’Grady
tandemy  Niemcy
Emanuel Raasch
Eyk Pokorny
 Czechosłowacja
Lubomír Hargaš
Pavel Buráň
 Francja
Frédéric Lancien
Denis Lemyre
sprint indywidualny zawodowców[1] DSQ Francja Fabrice Colas DSQ
sprint indywidualny amatorów Niemcy Jens Fiedler Niemcy Bill Huck Australia Gary Neiwand

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Razem
1.  Niemcy 6 4 1 11
2.  Holandia 2 0 1 3
3.  Francja 1 2 3 6
4.  Australia 1 1 2 4
5.  Szwajcaria 1 1 1 3
6.  ZSRR 1 1 0 2
7.  Austria 1 0 0 1
 Hiszpania 1 0 0 1
9.  Włochy 0 2 0 2
10.  Stany Zjednoczone 0 1 2 3
11.  Wielka Brytania 0 1 1 2
12.  Belgia 0 1 0 1
 Czechosłowacja 0 1 0 1
14.  Dania 0 0 2 2
15.  Trynidad i Tobago 0 0 1 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dwóch Australijczyków: zwycięzca Carey Hall i trzeci na mecie Stephen Pate zostali zdyskwalifikowani za doping.