Moc znamionowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Moc znamionowa (ang. nominal power) – wartość znamionowa mocy, przy której urządzenie pracuje prawidłowo i zgodnie z normami lub zaleceniami producenta. Wartość ta zazwyczaj podawana jest na tabliczce znamionowej zamocowanej na obudowie urządzenia razem z innymi parametrami istotnymi dla pracy danego urządzenia. Zazwyczaj oznaczana jest symbolem ${\displaystyle P_{N}}$ i podawana w watach [W] lub koniach mechanicznych [KM].

Moc znamionowa rezystora[edytuj | edytuj kod]

Moc znamionowa rezystora jest to największa dopuszczalna moc wydzielana na rezystorze w czasie pracy ciągłej przy temperaturze otoczenia mniejszej niż +70 °C (dla niektórych typów +40 °C).

Wartości mocy znamionowej są znormalizowane. Odpowiedni szereg posiada następujące wartości – 0,125; 0,25; 0,5; 1; 2 [W] itd.

Moc znamionowa zasilacza[edytuj | edytuj kod]

Moc znamionowa zasilacza jest to moc, którą zasilacz może dostarczać w sposób ciągły przy jednoczesnym zachowaniu pełnej wydajności i wszystkich parametrów zawartych w katalogu i dopuszczeniach bez przekroczenia dozwolonej temperatury.

Moc znamionowa silnika[edytuj | edytuj kod]

Moc znamionowa silnika jest to moc użyteczna, wydawana na wale silnika. W przypadku silników elektrycznych zaprojektowanych do pracy dorywczej lub przerywanej określa się kilka różnych wielkości mocy znamionowych – zależnie od przyjętego cyklu pracy i cyklu postoju silnika. Dla silników elektrycznych wyróżnia się także moc czynną znamionową pobieraną, w przypadku silników trójfazowych wyrażaną wzorem:

${\displaystyle P_{1N}={\sqrt {3}}\,U_{1Np}I_{1N}\cos \varphi _{N}=3\,U_{1Nf}I_{1N}\cos \varphi _{N},}$

gdzie:

${\displaystyle P_{1N}}$ – moc czynna,

${\displaystyle U_{1Np}}$ – napięcie przewodowe (międzyfazowe),

${\displaystyle U_{1Nf}}$ – napięcie fazowe,

${\displaystyle I_{1N}}$ – natężenie prądu,

${\displaystyle \varphi _{N}}$ – kąt przesunięcia fazowego pomiędzy napięciem i prądem,

oraz moc na wale wynoszącą:

${\displaystyle P_{MN}=P_{1N}\,\eta =M_{MN}\,\omega _{n},}$

gdzie:

${\displaystyle \eta }$ – sprawność silnika,

${\displaystyle P_{MN}}$ – moc mechaniczna na wale,

${\displaystyle \omega _{n}}$ – prędkość kątowa znamionowa [rad/s]; ${\displaystyle \omega =\pi n_{n}/30;}$ ${\displaystyle n_{n}}$ – prędkość obrotowa znamionowa [obr./min].

Moc mechaniczna na wale silnika jest wyrażona w kilowatach [kW] i powinna się znajdować na tabliczce znamionowej. W krajach anglosaskich zamiast kilowatów używane są jednostki konie mechaniczne (ang. horse power) [HP], które czasem są oznaczane indeksem „i” (ang. imperial) – czyli [HP_i].

Relacja między jednostką konia mechanicznego umieszczonego na tabliczce znamionowej silnika elektrycznego a kilowatem jest następująca:

${\displaystyle \mathrm {1\ HP_{i}=0{,}746\ kW} .}$

Należy zwrócić uwagę, że konie mechaniczne na tabliczkach znamionowych silników nie są koniami mechanicznymi metrycznymi, używanymi w Europie do określania mocy urządzeń mechanicznych (np. mocy silników spalinowych). Koń mechaniczny metryczny jest oznaczany w Europie jako [KM], natomiast Amerykanie opisują go często jako [HP_m].

Relacja między koniem mechanicznym metrycznym a kilowatem jest następująca:

${\displaystyle \mathrm {1\ HP_{m}=0{,}736\ kW} .}$