French
DeutschMojżesz Pelc – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 września 1941 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Mojżesz Pelc (ur. 6 maja 1888 w Radomyślu Wielkim, zm. 8 września 1941 w Auschwitz) – polski Żyd, doktor medycyny, major Wojska Polskiego, dyrektor żydowskiego szpitala w Kielcach i pierwszy prezes kieleckiego Judenratu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony w Galicji, ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Grazu. Podczas I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej jako chirurg wojskowy. Odznaczony Krzyżem Żelaznym Zasługi. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej lekarz 4. Pułku Piechoty Legionów. Został awansowany na stopień kapitana rezerwy lekarza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[1]. W 1934 był w kadrze zapasowej 10 Szpitala Okręgowego i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce[2].
W 1919 przybył do Kielc, gdzie rozpoczął prywatną praktykę lekarską przy ul. Hipotecznej 8. Wkrótce został dyrektorem Szpitala Żydowskiego przy ul. Aleksandra (obecnie Szpital Miejski im. św. Aleksandra). Poza tym kierował dwiema żydowskimi instytucjami społecznymi finansowanymi przez rodzinę Zagajskich – domem starców i sierocińcem. Przez wiele lat sprawował mandat miejskiego radnego.
Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Kielc wyznaczony przez okupanta na prezesa Judenratu, szybko zrezygnował z tej funkcji obejmując stanowisko dyrektora szpitala w getcie żydowskim przy ówczesnej ul. Radomskiej (budynek między jezdniami ob. ul. Warszawskiej w pobliżu synagogi). Z racji swojej postawy określany przez Niemców mianem der stolze Jude (dumny Żyd).
Aresztowany przez Gestapo w czerwcu 1941 r. jako oficer rezerwy Wojska Polskiego. 30 lipca 1941 osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, gdzie został skierowany do karnej kompanii z numerem obozowym 19066, po czym 8 września 1941 poniósł śmierć[3] zamordowany przez SS-mana, który butem zmiażdżył mu krtań.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
16 września 2000 w budynku Szpitala Miejskiego w Kielcach przy ul. Kościuszki odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Mojżesza Pelca[4]. Od 2013 jego imię nosi również jedna z ulic w Kielcach[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 215.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 799.
- ↑ Mojżesz Pelc. auschwitz.org. [dostęp 2019-12-22].
- ↑ Tablica poświęcona pamięci Mojżesza Pelca. [dostęp 2013-01-09].
- ↑ UCHWAŁA NR XXXII/616/2012 RADY MIASTA KIELCE z dnia 6 września 2012 r. w sprawie nadania nazw ulicom oraz w sprawie zaliczenia ulic do kategorii dróg gminnych i ustalenia przebiegu dróg w Kielcach [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Urbański K., Leksykon dziejów ludności żydowskiej Kielc 1789-2000, Kraków 2002.
- Urbański K., Blumenfeld R., Słownik historii kieleckich Żydów, Kielce 1995.
- Pelc J., [w:] Z kroniki utraconego sąsiedztwa, Pawlina-Meducka M.(red.), Kielce 2000.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.