Mona Keijzer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mona Keijzer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 października 1968
Edam

Zawód, zajęcie

polityk, urzędnik samorządowy

Alma Mater

Uniwersytet Amsterdamski

Multimedia w Wikimedia Commons

Maria Cornelia Gezina (Mona) Keijzer (ur. 9 października 1968 w Edamie[1]) – holenderska polityk i urzędnik samorządowy, parlamentarzystka, sekretarz stanu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1992 ukończyła administrację publiczną na Uniwersytecie Amsterdamskim. Pracowała jako urzędniczka w gminie Waterland, a także jako prawniczka w inspekcji ochrony środowiska w Geldrii oraz w departamencie środowiska miasta Almere[1]. W 1991 wstąpiła do Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego (CDA). W latach 1994–2002 była radną w Waterland, w latach 1998–2005 wchodziła w skład zarządu gminy jako wethouder odpowiedzialny m.in. za kulturę, edukację, mieszkalnictwo i ochronę środowiska. Od 2006 do 2012 była członkinią zarządu miasta Purmerend, zajmując się opieką społeczną oraz zdrowotną, sprawami dzieci i sportu[1].

Przed wyborami w 2012 ubiegała się o pozycję lidera listy wyborczej CDA. Otrzymała 26% głosów w partyjnych prawyborach, zajmując drugie miejsce za Sybrandem van Haersma Buma[2]. Wystartowała wówczas z tego miejsca do Tweede Kamer, uzyskując mandat poselski[1]. Utrzymywała go również w kolejnych wyborach w 2017[3] i 2021[4].

W październiku 2017 została sekretarzem stanu do spraw konsumentów, małej i średniej przedsiębiorczości, telekomunikacji i poczty w trzecim rządzie Marka Rutte[5]. W 2020 ponownie ubiegała się o przywództwo w partii, przegrywając w wewnętrznym głosowaniu[6]. We wrześniu 2021, po krytyce polityki dotyczącej tzw. paszportu covidowego, została odwołana ze stanowiska rządowego[7]. W tym samym miesiącu zrezygnowała również z mandatu poselskiego[8].

W 2023 zrezygnowała z członkostwa w CDA[9]. Związała się następnie z ugrupowaniem BoerBurgerBeweging, które ogłosiło ją swoją kandydatką na premiera w wyborach w 2023[10], w wyniku których ponownie uzyskała mandat posłanki do Tweede Kamer[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2016-10-21]. (niderl.).
  2. ↑ Buma gekozen tot lijsttrekker CDA. nos.nl, 18 maja 2012. [dostęp 2016-10-21]. (niderl.).
  3. ↑ Tweede Kamerverkiezingen 2017 (voorlopige samenstelling). parlement.com. [dostęp 2017-03-16]. (niderl.).
  4. ↑ Samenstelling Tweede Kamer na de verkiezingen van 17 maart 2021 – totaaloverzicht. parlement.com. [dostęp 2021-03-24]. (niderl.).
  5. ↑ Kabinet-Rutte III. parlement.com. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  6. ↑ Met ingehouden adem kijkt het CDA uit naar de tweede ronde. nrc.nl, 11 lipca 2020. [dostęp 2020-07-26]. (niderl.).
  7. ↑ CDA-staatssecretaris Keijzer ontslagen na uitspraken coronatoegangsbewijs. nos.nl, 25 września 2021. [dostęp 2021-09-25]. (niderl.).
  8. ↑ Mona Keijzer geeft Kamerzetel op en verlaat daarmee landelijke politiek. nos.nl, 27 września 2021. [dostęp 2021-11-19]. (niderl.).
  9. ↑ Former State Secretary for Economic Affairs Mona Keijzer leaves the CDA. nltimes.nl, 5 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
  10. ↑ BBB schuift Mona Keijzer naar voren als premierskandidaat. nos.nl, 1 września 2023. [dostęp 2023-09-27]. (niderl.).
  11. ↑ Samenstelling Tweede Kamer na de verkiezingen van 22 november 2023 – totaaloverzicht. parlement.com. [dostęp 2023-11-24]. (niderl.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mona_Keijzer&oldid=71931945”