Morska Jednostka Rakietowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Morska Jednostka Rakietowa
Ilustracja
Oznaka na mundur wyjściowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 stycznia 2015

Patron

kmdr Zbigniew Przybyszewski

Tradycje
Święto

25 czerwca

Nadanie sztandaru

30 czerwca 2019

Rodowód

Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy

Dowódcy
Pierwszy

kmdr Roman Bubel

Obecny

kmdr Bogdan Tomaszycki

Organizacja
Dyslokacja

Siemirowice

Rodzaj sił zbrojnych

Marynarka Wojenna

Podległość

3 Flotylla Okrętów

Oznaka rozpoznawcza na mundur polowy
Proporczyk na beret
Samobieżna wyrzutnia pocisków NSM oraz stacja radiolokacyjna TRS-15 Odra

Morska Jednostka Rakietowa (MJR) – jednostka brzegowa Marynarki Wojennej wchodząca w skład 3 Flotylli Okrętów. Jednostka ta przeznaczona jest głównie do zwalczania sił okrętowych przeciwnika, osłony Baz Morskich Marynarki Wojennej oraz osłony ważnych obiektów wojskowych i przemysłowych zlokalizowanych wzdłuż wybrzeża. Podstawowym uzbrojeniem są pociski Naval Strike Missile (NSM).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia jednostki nierozerwalnie wiąże się z Nadbrzeżnym Dywizjonem Rakietowym. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z kwietnia 2014 roku, z końcem roku rozformowano Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy, a z jego pododdziałów sformowano Morską Jednostkę Rakietową.

W 2016 i 2019 roku MJR odbyła strzelania ćwiczebne na poligonie w północnej Norwegii[1][2].

W 2019 roku elementy MJR przebazowano na ćwiczenia do Estonii, a w 2021 w ramach manewrów Sea Shield-21 do Rumunii[3]. Bateria MJR ponownie uczestniczyła w ćwiczeniach sił Wysuniętej Obecności NATO Hedgehog 2022 w Estonii w maju–czerwcu 2022 roku[4].

Struktura organizacyjna i uzbrojenie[5][6][edytuj | edytuj kod]

Morska Jednostka Rakietowa składa się z:

  • dowództwo
  • sztab
  • 1 dywizjon ogniowy
  • 2 dywizjon ogniowy
  • dywizjon zabezpieczenia.

Moduł bojowy każdego dywizjonu MJR składa się ze:

  • stanowiska dowodzenia (wozu dowodzenia dowódcy dywizjonu)
  • dwóch grup bojowych (po trzy wyrzutnie samobieżne)
  • plutonu przeciwlotniczego
  • grupy ewakuacji medycznej
  • plutonu logistycznego

Zasadnicze uzbrojenie stanowią pociski przeciwokrętowe NSM.

W skład każdego dywizjonu wchodzi:

  • 1 wóz dowodzenia dywizjonu (SCV)
  • 2 wozy dowodzenia baterii (BCV)
  • 3 ruchome węzły łączności (MCC)
  • 1 stacja radiolokacyjna (MRV) TRS-15C Odra-C[7]
  • 6 wozów kierowania (CCV)
  • 6 samobieżnych wyrzutni pocisków (MLV)
  • 2 pojazdy do przewozu rakiet (TLV)
  • 1 warsztat ruchomy.

Każda samobieżna wyrzutnia pocisków (MLV) posiada miejsce dla czterech kontenerów z rakietami NSM.

Obronę przeciwlotniczą stanowi:

Symbolika i tradycje[edytuj | edytuj kod]

Decyzją Nr 114/MON z dnia 22 kwietnia 2016 w jednostce wprowadzono oznakę rozpoznawczą w dwóch wersjach: na mundur wyjściowy i mundur polowy, oraz proporczyk na beret żołnierzy Morskiej jednostki Rakietowej[8].

Na podstawie Decyzji Nr 163/MON z dnia 20 maja 2016 jednostka przejęła i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji następujących jednostek[9]:

  • Pułku Artylerii Nadbrzeżnej w Pucku (1920-1922);
  • Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej (1935-1939);
  • Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego Marynarki Wojennej (2011-2014).

Tą samą decyzją jednostce nadano imię patrona kmdr Zbigniewa Przybyszewskiego. Doroczne Święta zostało ustalone na dzień 25 czerwca.

Decyzją Nr 187/MON z dnia 11 grudnia 2017 wprowadzono odznakę pamiątkową Morskiej Jednostki Rakietowej[10].

W dniu 30 czerwca 2019 roku, podczas uroczystości z okazji Święta Marynarki Wojennej jednostce został wręczony sztandar wojskowy. Rodzicami chrzestnymi sztandaru zostali wnuczka patrona MJR Janina Bogusławska – Narloch i kmdr dypl. rez. Stanisław Koryzma - orędownik idei powstania jednostki[11].

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • kmdr Roman Bubel (2015 – 2016)
  • kmdr Artur Kołaczyński (listopad 2016 – wrzesień 2019)
  • kmdr Przemysław Karaś (październik 2019 – styczeń 2022)
  • kmdr Bogdan Tomaszycki (styczeń 2022 – nadal[12])

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sławomir J. Lipiecki. Kurs Norwegia!. „Morze, statki i okręty”. Nr 1/2017. XXII (178). s. II okładki. ISSN 1426-529X. 
  2. ↑ Polsko-norweskie strzelania rakietami NSM - Defence24 [online], defence24.pl [dostęp 2019-11-20] (pol.).
  3. ↑ Polskie rakiety przeciwokrętowe nad Morzem Czarnym - Defence24 [online], defence24.pl [dostęp 2021-03-23].
  4. ↑ Rafał Kamiński. Polskie „morskie kły” bronią Bałtów. „Bandera”. Nr 4-6/2022 (154/156), s. 12, kwiecień – czerwiec 2022. 
  5. ↑ Morska Jednostka Rakietowa - Magnum-x [online], www.magnum-x.pl [dostęp 2019-11-20].
  6. ↑ Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy gotowy do działań - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2019-11-20].
  7. ↑ MSPO 2018: Umowa na dostawy radarów Odra [online], DziennikZbrojny.pl [dostęp 2021-01-21] (pol.).
  8. ↑ Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
  9. ↑ Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej. [dostęp 2017-01-08]. (pol.).
  10. ↑ Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej. [dostęp 2017-12-19]. (pol.).
  11. ↑ Wręczenie sztandaru. [dostęp 2019-07-29]. (pol.).
  12. ↑ Nowy dowódca MJR. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-01-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Morska_Jednostka_Rakietowa&oldid=71868145”