Mury obronne w Gliwicach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mury obronne w Gliwicach – średniowieczne miejskie mury obronne otaczające Stare Miasto w Gliwicach, jedne z najlepiej zachowanych na Śląsku.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej.: 1294/83 z 13.01.1983

Historia[edytuj | edytuj kod]

Położenie Gliwic na przecięciu się ówczesnych szlaków handlowych z Krakowa do Wrocławia oraz z Węgier i Moraw dalej na północ spowodowało, że w XIV wieku miasto zostało otoczone murami obronnymi. Mury te wzniesiono z kamienia łamanego i cegły, układanej w wątku polskim^[1]. Miały wysokość do 9 m, grubość od 1 do 1,2 m, długość 1125 m, 29 baszt i dwie bramy: Białą (zwaną Bytomską, gdyż znajdowała się od strony Bytomia) oraz Czarną (zwaną Raciborską, gdyż znajdowała się od strony Raciborza). Miasto poza murami było otoczone fosą.

Do dzisiaj zachowała się tylko nieznaczna część ówczesnych fortyfikacji (około 200 metrów murów w kilku odcinkach) oraz odkryte w wyniku prac archeologicznych fragment fosy miejskiej i pozostałości (fundamenty) Bramy Czarnej (Raciborskiej).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]