Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie
Ilustracja
Dworek Wybickich
Państwo

 Polska

Miejscowość

Będomin

Adres

Będomin 16
83-422 Nowy Barkoczyn

Data założenia

17 lipca 1978

Położenie na mapie gminy Nowa Karczma
Mapa konturowa gminy Nowa Karczma, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie”
Położenie na mapie powiatu kościerskiego
Mapa konturowa powiatu kościerskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie”
Ziemia54°07′46,430″N 18°07′11,567″E/54,129564 18,119880
Żołnierz Legionów Polskich we Włoszech
Gramofon miniaturowy i dwie miniaturowe płyty z nagraniem hymnu

Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie – oddział zamiejscowy Muzeum Narodowego w Gdańsku, znajdujący się w Będominie na Kaszubach. Muzeum ulokowano w dworze szlacheckim, należącym w latach 1740-1785 do rodziny Wybickich. Tam urodził się Józef Wybicki, twórca tekstu Mazurka Dąbrowskiego, hymnu państwowego Polski.

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny budynek zbudowany został przez rodzinę Gleissen-Doręgowskich na początku XVIII wieku i przebudowany na dwór w polskim stylu w latach 1741 i 1772-1773, kiedy Będomin był już w posiadaniu rodu Wybickich. Z tego czasu pochodzi istniejąca do dziś parterowa część dworu. W 1906 roku, gdy właścicielami Będomina była już rodzina Dahlweid, wschodnia część dworu spłonęła i wymagała prowizorycznej przeróbki. Budynek radykalnie przebudowano w 1912 roku, nadając mu formę dwukondygnacyjnej budowli, przykrytej polskim łamanym, czterospadowym dachem. W latach 1977-1978 w dworku przeprowadzono gruntowną renowację i zaadaptowano go na muzeum hymnu państwowego. W ramach prac budynkowi przywrócono wygląd z II połowy XVIII w., natomiast pomieszczeniom nadano wystrój i wyposażono zgodnie z tradycją polskich dworków szlacheckich. Otwarte zostało 17 lipca 1978 przez przewodniczącego Rady Państwa PRL prof. Henryka Jabłońskiego.[potrzebny przypis]

Muzeum[edytuj | edytuj kod]

W muzeum gromadzone są pamiątki po twórcy polskiego hymnu – Józefie Wybickim i innych postaciach z jego epoki, dokumenty dotyczące historii Mazurka Dąbrowskiego, a także elementy wyposażenia dworu z XVIII i początku XIX w. W zbiorach znajdują się: meble, dywany, XIX-wieczne obrazy i kilimy o tematyce patriotycznej, broń (szable i pistolety z XIX w.), biżuteria patriotyczna z okresu powstań narodowych, medale pamiątkowe, telegramy i karty pocztowe o charakterze patriotycznym z początku XX w., dzieła literackie i plastyczne inspirowane "Pieśnią Legionów Dąbrowskiego". Część ekspozycji poświęcona jest wpływowi "Mazurka Dąbrowskiego" na świadomość narodową Polaków.

Najcenniejszą kolekcją muzeum są muzykalia patriotyczne. Tworzą ją: śpiewniki i nuty polskich pieśni (w tym nuty i tekst Mazurka Dąbrowskiego wydane w Paryżu w 1826 r. w języku polskim i francuskim oraz dwie trawestacje hymnu wydane w Niemczech w XIX w.), słowa hymnów innych państw wzorowane na hymnie polskim, różne wersje Mazurka powstające w XIX w., pozytywki wygrywające "Mazurka Dąbrowskiego", najstarsze płyty gramofonowe z nagraniami polskich pieśni hymnicznych (takich jak "Rota", "Chorał", "Warszawianka", "Boże coś Polskę" i "Mazurek Dąbrowskiego"), gramofony z początku XX w. (w tym unikatowy gramofon miniaturowy i dwie miniaturowe płyty z nagraniem hymnu).

Muzeum organizuje różnotematyczne wystawy okresowe, natomiast wśród stałych ekspozycji można zobaczyć:

  • "Polskie symbole narodowe",
  • "Losy Mazurka Dąbrowskiego",
  • "Józef Wybicki i jego czasy".

Jesienią 2013 w pobliżu muzeum zainstalowany został 5-metrowy pomnik orła, którego skrzydła tworzy około 200 starych kos[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]