French
DeutschMychajło Hałuszczynski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Mychajło Hałuszczynski w mundurze porucznika USS, I wojna światowa | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wicemarszałek Senatu II kadencji (II RP) | |
| Okres | od 11 marca 1928 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł na Sejm III kadencji (II RP) | |
| Okres | od 16 listopada 1930 |
Mychajło Mykołajowycz Hałuszczynski, Michał Hałuszczyński (ukr. Михайло Миколайович Галущинський; ur. 28 września 1878 w Zwiniaczu, zm. 25 września 1931 we Lwowie) – ukraiński polityk i działacz oświatowy okresu Austro-Węgier i II Rzeczypospolitej. Wicemarszałek Senatu RP 1928–1930, poseł na Sejm RP III kadencji. Członek rzeczywisty Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony w rodzinie księdza greckokatolickiego Mikołaja Hałuszczynskiego, który wziął udział w wyborach uzupełniających do Rady Państwa w 1895 w okręgu Buczacz-Czortków[1]. Po studiach pracował od 1901 jako nauczyciel języka ukraińskiego w galicyjskich szkołach. W latach 1912–1918 pracował jako dyrektor ukraińskiego gimnazjum w Rohatynie.
W czasie I wojny światowej komendant Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych, następnie referent USS przy wyższym dowództwie armii austro-węgierskiej. Uczestnik wojny polsko-ukraińskiej, w tym bitwy o Lwów.
Na początku lat 20. XX wieku był profesorem Tajnego Uniwersytetu Ukraińskiego we Lwowie. W konsekwencji swego protestu zgłoszonego przeciw zarządzeniom kuratora Lwowskiego Okręgu Szkolnego Stanisława Sobińskiego, wymierzonym przeciw prawom szkolnictwa ukraińskiego, został w 1924 usunięty ze szkolnictwa państwowego i pozbawiony prawa do emerytury. Po zwolnieniu pracował w prywatnym szkolnictwie ukraińskim. Po kilkuletnim procesie sądowym przyznano mu prawo do tzw. małej emerytury. W latach 1923–1931 prezes Towarzystwa „Proswita”.
Jeden ze współzałożycieli Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO). Senator RP II kadencji, wicemarszałek Senatu i przewodniczący komisji kulturalno-oświatowej. Poseł na Sejm RP III kadencji. W latach 1930–1931 wraz z Ostapem Łuckim i Wasylem Mudrym stał na czele frakcji UNDO opowiadającej się za zawarciem kompromisu z władzami polskimi. W lutym 1931 uczestniczył w rozmowach pomiędzy BBWR a Ukraińską Reprezentacją Parlamentarną w tej sprawie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uzupełniający wybór do Rady państwa. „Kurjer Lwowski”, dodatek do Nr 300 (28 października 1895), s. 1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia sejmu polskiego – tom II, red. Andrzej Ajnenkiel, Warszawa 1989
- Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom II, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2000.
- Ryszard Torzecki, Kwestia ukraińska w Polsce w latach 1923–1929, Kraków: Wyd. Literackie, 1989, ISBN 83-08-01977-3, OCLC 830081846.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biogram Mychajło Hałuszczynskyj, Michał Hałuszczyński w Bibliotece Sejmowej
- Halushchynsky, Mykhalo, 1878–1931 – prace Mychajła Hałuszczynskiego w webarchive.