French
DeutschMylène Farmer – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Mylène Farmer (2019) | |
| Imię i nazwisko | Mylène Gautier |
|---|---|
| Pseudonim | Mylène Farmer |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód | piosenkarka, autor piosenek |
| Aktywność | od 1984 |
| Wydawnictwo | Polydor Records |
| Współpracownicy | |
| Laurent Boutonnat | |
Mylène Farmer, właśc. Mylène Jeanne Gautier (ur. 12 września 1961 w Pierrefonds, w prowincji Quebec[1]) – francuska piosenkarka urodzona w Kanadzie. Pseudonim artystyczny zaczerpnęła od nazwiska aktorki Frances Farmer.
Dotychczas sprzedała ponad 30 mln egzemplarzy płyt na świecie[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Jej rodzice, Francuzi, osiedlili się w Kanadzie na przedmieściach Montrealu, a gdy Mylène miała osiem lat, rodzina zamieszkała ponownie we Francji – najpierw w Ville-d’Avray, a następnie w Chaville.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Farmer i Laurent Boutonnat zrealizowali pełnometrażowy fabularny film Giorgino, jednak był on porażką zarówno w opinii krytyków, jak i pod względem komercyjnym. Film był utrzymany w mrocznej tonacji, bez żywej akcji, co w połączeniu z jego długością (trzy godziny) spowodowało, że nie był dziełem łatwym w odbiorze. Przy budżecie 80 milionów franków film obejrzało zaledwie 60 tys. widzów. Mylène Farmer zagrała w Giorgino rolę drugoplanową. Jej późniejszą przygodą z kinem był dubbing frankofońskiej wersji autorskiej trylogii Luca Bessona o Arturze i Minimkach (podkładała głos księżniczki Selenii).
Odbyła pięć tras koncertowych. Ostatnia zakończyła się 19 września 2009 roku koncertem na Stadionie Króla Baudouina I w Brukseli. Poprzednia, która trwała od 13 do 29 stycznia 2006 i obejmowała 13 koncertów, odbyła się wyłącznie w Paryżu. Dla potrzeb trasy Mylenium Tour 1999-2000 scenografię zaprojektował szwajcarski surrealista H. R. Giger, m.in. twórca postaci Obcego z filmu Ridleya Scotta.
We wrześniu 2008 roku wydała album pt. Point de suture. 7 grudnia 2009 wydała koncertowy album pt. No 5 On Tour i zawierał materiał zarejestrowany podczas koncertów w Lyonie. W kwietniu 2010 wydała koncertowy zestaw pt. Stade de France zawierający rejestrację koncertu z paryskiego stadionu Stade de France z września 2009 roku.
W grudniu 2010 roku wydała album pt. Bleu Noir, do którego utwory skomponowali m.in. Red One, Moby i Archive. W 2011 roku wystąpiła na gali rozdania NRJ Music Awards 2011, gdzie promowała piosenkę „Oui mais... non”. W tym samym roku ukazała się także kompilacja Best of 2001-2011 i dwa nowe single: „Sois Moi – Be Me” i „Du Temps”
W 2012 roku wydała album pt. Monkey Me. W 2013 roku opublikowała klipy do piosenek „Je te dis tout” i „Monkey Me” oraz wystąpiła na gali rozdania nagród NRJ z piosenką „Je te dis tout”. Rozpoczęła też przygotowania do trasy koncertowej Time3less (Timeless 2013)[3]. Film koncertowy Timeless 2013: Le Film osiągnął status potrójnie diamentowej płyty.
15 maja 2015 roku wydała książkę pt. Fragile ilustrowana zdjęciami autorstwa Sylvie Lancrenon. Dotychczas wydano o Farmer kilka pozycji książkowych, a także ukazuje się regularnie we Francji co najmniej jedno drukowane czasopismo jej poświęcone, Mylène Farmer et vous.
6 listopada 2015 roku wydała album pt. Interstellaires, który promowała singlami: „Stolen Car”, „Insondables” oraz „City of Love”.
Zasiadała w jury konkursu głównego na 74. MFF w Cannes (2021).
Muzyka i teledyski[edytuj | edytuj kod]
Nagrała duety z piosenkarzem gatunku rai Khaledem („La poupée qui fait non”), Jean-Louisem Muratem („Regrets”), z Sealem („Les mots”) i z Moby’m („Slipping away”/„Crier la vie”); tylko fatalny splot wydarzeń spowodował jej rezygnację z jednego z koncertów cyklu Pavarotti and Friends. Famer i Laurent Boutonnat odkryli i wylansowali także Alizée, dla której napisali wspólnie teksty i muzykę na jej dwa pierwsze albumy. Alizée umieściła na swoim albumie Blonde zadedykowaną piosenkę o nazwie „Mylène Farmer”.
Dwa wielkie przeboje z dawniejszych płyt Farmer, „Désenchantée” i „Libertine”, włączyła do swego repertuaru Kate Ryan; znalazły się one na liście najpopularniejszych piosenek także w Polsce. Francuska piosenkarka Lorie nagrała piosenkę „Sans Contrefaçon”.
Teledyski Farmer są często kilkunastominutowymi filmami o wieloznacznej fabule. Są wśród nich barwne kostiumowe opowieści z czasów Ludwika XV, libertyńskie i antywojenne (np. „Libertine” lub „Pourvu Qu’elles Soient Douces”), parafrazy znanych utworów literackich (np. Pinokia w przypadku „Sans contrefaçon” czy Królewny Śnieżki w przypadku utworu „Tristana”), manifesty dotyczące odwiecznej walki płci (np. alegoria sparingu bokserskiego w „Je t’aime mélancolie” lub korridy w „Sans logique”), nawiązania do twórców i dzieł XX wieku (np. do George’a Orwella w „Désenchantée” czy Krzysztofa Kieślowskiego w przypadku utworu „California”), skecze (np. „Que mon cœur lâche”), nastrojowe obrazy (np. wśród płomieni w „Souviens-toi du jour...”). W teledysku do utworu „A quoi je sers” bohaterka płynie łodzią na drugi brzeg rzeki, spotykając tam postacie z wcześniejszych teledysków Farmer. W jej teledyskach można znaleźć też odniesienia do tradycji europejskiego kina, od Ingmara Bergmana począwszy, na Federico Fellinim skończywszy. Większość z nich reżyserował Laurent Boutonnat, ale niektóre m.in. Luc Besson (np. „Que mon cœur lâche”) lub Abel Ferrara (np. „California”). Większość teledysków Mylène Farmer wydano na trzech płytach DVD zatytułowanych: Music Videos I, Music Videos II & III i Music Videos IV. Rysunkowy teledysk „C’est une belle journée” powstał na podstawie szkiców wykonanych przez samą artystkę.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
| Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]
Kompilacje[edytuj | edytuj kod]
|
Single[edytuj | edytuj kod]
| rok wydania | tytuł | pochodzenie | uwagi |
|---|---|---|---|
| 1984 | „Maman a tort” | z albumu Cendres de lune | |
| 1985 | „My Mum Is Wrong” | anglojęzyczna wersja piosenki „Maman a tort” | |
| 1985 | „Plus grandir” | ||
| 1986 | „Libertine” | ||
| 1987 | „Tristana” | ||
| 1985 | „On est tous des imbéciles” | ||
| 1986 | „We’ll Never Die” | wydany w Kanadzie | |
| 1987 | „Sans contrefaçon” | z albumu Ainsi soit je… | |
| 1988 | „Ainsi soit je…” | ||
| 1988 | „Pourvu qu'elles soient douces” | ||
| 1989 | „Sans logique” | ||
| 1989 | „À quoi je sers…” | ||
| 1989 | „Allan (live)” | z albumu En concert | |
| 1990 | „Plus grandir (live)” | ||
| 1991 | „Désenchantée” | z albumu L'Autre… | |
| 1991 | „Regrets” | z Jean-Louisem Muratem | |
| 1991 | „Je t'aime mélancolie” | ||
| 1992 | „Beyond My Control” | ||
| 1992 | „Que mon cœur lâche” | z kompilacji Dance Remixes | |
| 1993 | „My Soul Is Slashed” | anglojęzyczna wersja piosenki „Que mon cœur lâche” | |
| 1995 | „XXL” | z albumu Anamorphosée | |
| 1995 | „L'Instant X” | ||
| 1996 | „California” | ||
| 1996 | „Comme j'ai mal” | ||
| 1996 | „Rêver” | ||
| 1997 | „La Poupée qui fait non (live)” | z albumu Live à Bercy | z Khaledem, cover piosenki Michela Polnareffa |
| 1997 | „Ainsi soit je… (live)” | ||
| 1999 | „L'Âme-Stram-Gram” | z albumu Innamoramento | |
| 1999 | „Je te rends ton amour” | ||
| 1999 | „Souviens-toi du jour…” | ||
| 2000 | „Optimistique-moi” | ||
| 2000 | „Innamoramento” | ||
| 2000 | „Dessine-moi un mouton (live)” | z albumu Mylenium Tour | |
| 2001 | „L'histoire d'une fée, c'est…” | ze ścieżki filmowej do filmu Pełzaki w Paryżu (Les Razmoket à Paris, le film) | |
| 2001 | „Les Mots” | z kompilacji Les Mots | z Sealem |
| 2002 | „C'est une belle journée” | ||
| 2002 | „Pardonne-moi” | ||
| 2003 | „Sans contrefaçon (JCA Remix)” | z kompilacji RemixeS | |
| 2003 | „Je t'aime mélancolie (Felix da Housecat Remix)” | ||
| 2005 | „L'Instant X (One-T Remix)” | ||
| 2005 | „Fuck Them All” | z albumu Avant que l’ombre… | |
| 2005 | „Q.I” | ||
| 2006 | „Redonne-moi” | ||
| 2006 | „L'amour n'est rien…” | ||
| 2006 | „Peut-être toi” | ||
| 2006 | „Slipping Away (Crier la vie)” | z kompilacji Go – The Very Best of Moby | z Mobym |
| 2006 | „Avant que l'ombre… (live)” | z albumu Avant que l'ombre… À Bercy | |
| 2007 | „Déshabillez-moi (live)” | ||
| 2008 | „Dégénération” | z albumu Point de suture | |
| 2008 | „Appelle mon numéro” | ||
| 2009 | „Si j'avais au moins…” | ||
| 2009 | „C'est dans l'air” | ||
| 2009 | „Sextonik” | ||
| 2009 | „C'est dans l'air (live)” | z albumu N°5 on Tour | singel promocyjny |
| 2009 | „Paradis inanimé (live)” | z albumu N°5 on Tour | singel promocyjny |
| 2010 | „Never Tear Us Apart” | z albumu Original Sin zespołu INXS | z zespołem INXS i Benem Harperem |
| 2010 | „Oui mais… non” | z albumu Bleu noir | |
| 2011 | „Bleu noir” | ||
| 2011 | „Lonely Lisa” | ||
| 2011 | „Du temps” | z kompilacji 2001.2011 | |
| 2012 | „À l'ombre” | z albumu Monkey Me | |
| 2013 | „Je te dis tout” | ||
| 2013 | „Monkey Me” | ||
| 2013 | „Diabolique mon ange (live)” | z albumu Timeless 2013 | singel promocyjny |
| 2015 | „Stolen Car” | z albumu Interstellaires | ze Stingiem |
| 2015 | „Insondables” | singel promocyjny | |
| 2016 | „City of Love” | ||
| 2016 | „C'est pas moi” | singel promocyjny | |
| 2018 | „Rolling Stone” | z albumu Désobéissance | |
| 2018 | „N'oublie pas” | z LP | |
| 2018 | „Sentimentale” | singel promocyjny | |
| 2018 | „Désobéissance” | ||
| 2019 | „Des larmes" | ||
| 2019 | „M'effondre (live)̌” | z albumu Live 2019 | singel promocyjny |
| 2020 | „L'âme dans l'eau” | z kompilacji Histoires de | |
| 2022 | „Ghosts (How Can I Move On)” | z albumu Will of the People zespołu Muse | z zespołem Muse |
| 2022 | „À tout jamais” | z albumu L'Emprise | |
| 2022 | „Rayon vert” | z duetem AaRON | |
| 2023 | „Rallumer les étoiles” |
Trasy koncertowe[edytuj | edytuj kod]
- „Tour 89” (maj – grudzień 1989)
- „Tour 1996” (maj – grudzień 1996)
- „Mylenium Tour” (wrzesień 1999 – marzec 2000)
- „Avant que l'ombre… à Bercy” (styczeń 2006)
- „Mylène Farmer en tournée” (maj – wrzesień 2009)
- „Timeless 2013” (wrzesień – grudzień 2013)
- „Mylène Farmer 2019” (czerwiec 2019)
- „Nevermore – Stadium Tour” (2023) – w planach[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ allmusic ((( Mylène Farmer > Biography ))).
- ↑ Mylene Farmer: Piękny głos Francji. [dostęp 2011-08-13].
- ↑ live-timeless2013.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-03)].
- ↑ Mylène Farmer dévoile les dates de sa tournée de concerts en 2023. Le HuffPost (huffingtonpost.fr), 2021-06-23. [dostęp 2022-12-02]. (fr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- mylene.net – strona nieoficjalna (fr.)