Naczółek (architektura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otwór okienny zwieńczony naczółkiem

Naczółek – w architekturze jest to szczyt trójkątny, przerwany, segmentowy, gierowany lub wolutowy, wykorzystywany jako górne zamknięcie ściany budynku lub jej części. Niekiedy naczółek może odnosić się do zwieńczenia otworu okiennego lub drzwiowego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Eysymont i in. 2011 ↓, s. 1054.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Naczółek_(architektura)&oldid=73535131”