Nicolaas Bloembergen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicolaas Bloembergen
Ilustracja
Nicolaas Bloembergen (2006)
Państwo działania

Stany Zjednoczone, Holandia

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1920
Dordrecht

Data i miejsce śmierci

5 września 2017
Tucson

Specjalność: fizyka
Uczelnia

Uniwersytet Harvarda,
Uniwersytet w Lejdzie

Odznaczenia
Narodowy Medal Nauki (USA)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Nicolaas Bloembergen (ur. 11 marca 1920 w Dordrechcie, zm. 5 września 2017 w Tucson[1]) – amerykański fizyk holenderskiego pochodzenia, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1981).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Opuścił Holandię w roku 1945 i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie Harvarda. Współpracował z Edwardem Purcellem, który bezpośrednio przed przybyciem Bloembergena odkrył jądrowy rezonans magnetyczny. Tytuł doktora uzyskał w roku 1948 na Uniwersytecie w Lejdzie. Tematem jego rozprawy była Jądrowa relaksacja magnetyczna[2].

W późniejszym okresie prowadził badania nad spektroskopią laserową – udoskonalił m.in. maser, wynaleziony przez Charlesa Townesa[2].

W roku 1958 przyjął obywatelstwo amerykańskie.

W 1981 roku otrzymał, wraz z Kai Siegbahnem i Arturem Schawlowem, Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za wkład do rozwoju mikroskopii laserowej i elektronowej wysokiej rozdzielczości[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Martin Weil: Nicolaas Bloembergen, winner of Nobel Prize in physics, dies at 97. washingtonpost.com, 2017-09-09. [dostęp 2017-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-10)]. (ang.).
  2. a b c Nicolaas Bloembergen – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1981 > Nicolaas Bloembergen, Arthur L. Schawlow, Kai M. Siegbahn [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-03]. (ang.)., Biographical , Nobel Lecture, December 8, 1981, Nonlinear Optics and Spectroscopy