Nikołaj Abramow (kontradmirał) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nikołaj Abramow
Николай Абрамов
kontradmirał kontradmirał
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1897
Jazasz

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1964
Leningrad

Przebieg służby
Lata służby

1915–1960

Siły zbrojne

 MW ZSRR
 Marynarka Wojenna (PRL) (1945)

Stanowiska

dowódca polskiej MW (1945)

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
hiszpańska wojna domowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Nikołaj Osipowicz Abramow (ros. Николай Осипович Абрамов; ur. 1 grudnia?/13 grudnia 1897 w Jazaszu koło Czelabińska, zm. 27 lipca 1964 w Leningradzie) – radziecki kontradmirał[1], dowódca polskiej Marynarki Wojennej od sierpnia do grudnia 1945 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1915 służył w rosyjskiej marynarce wojennej, brał udział w I wojnie światowej.

Od 1917 członek Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, uczestniczył w szturmie na Pałac Zimowy. Od 1918 w Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, w 1919 walczył przeciwko Białej Armii. Absolwent kursów kadry dowódczej (1919), związkowej szkoły partyjnej (1921), politycznej szkoły marynarki wojennej (1924). Od 1924 pełnił służbę na okrętach Morskich Sił Morza Czarnego. W 1926 ukończył kursy przy Szkole Marynarki Wojennej. Od 1930 zastępca dowódcy krążownika, potem dowodził kilkoma niszczycielami. W 1933 ukończył Akademię Marynarki Wojennej[2].

Uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii.

W latach 1939–1940 był zastępcą szefa sztabu Floty Czarnomorskiej. Od 1940 dowodził Flotyllą Dunajską. Od 1941 był dowódcą jednostki szkolnej Floty Czarnomorskiej[2].

W 1941 wziął udział w obronie Sewastopola, następnie w latach 1942–1944 był dowódcą bazy Floty Białomorskiej w Jokandze.

W końcu 1944 został skierowany do wyzwolonej Bułgarii jako zastępca przewodniczącego Sojuszniczej Komisji Kontrolnej do spraw morskich.

21 sierpnia 1945 przyjechał do Polski, a trzy dni później objął obowiązki dowódcy polskiej Marynarki Wojennej i sprawował je do 12 grudnia 1945[3]. Zajmował się organizacją struktur i zabezpieczeniem stoczni MW. 15 grudnia 1945 wyjechał do ZSRR[3].

Od lutego 1946 do stycznia 1948 był dowódcą oddziału okrętów szkolnych radzieckiej Floty Bałtyckiej, a w latach 1948–1960 jako przedstawiciel Dowódcy MW zajmował się przyjmowaniem okrętów do służby we flocie.

W maju 1960 został przeniesiony w stan spoczynku[3]. Kierował leningradzką sekcją weteranów wojny w Hiszpanii.

Zmarł 27 lipca 1964 i został pochowany na cmentarzu Nowowołkowskim w Leningradzie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 946 z 4 czerwca 1940
  2. ↑ a b Abrosimow 2009 ↓.
  3. ↑ a b c Królikowski 2004 ↓, s. 27.
  4. ↑ M.P. z 1946 r. nr 16, poz. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Piotr Kosk, Generalicja polska, popularny słownik biograficzny, t. I, Pruszków 1998
  • Janusz Królikowski: Admirałowie Polskiej Marynarki Wojennej 1945-2004. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2004. ISBN 83-7441-013-2.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 64–66 (z fotografią)
  • Щедролосев В. В. Три сестры Беломорской флотилии. — wydawnictwo «Леко», 2006.
  • Свердлов А. В., Воплощение замысла ({http://militera.lib.ru/memo/russian/sverdlov_av/index.html])
  • Igor Abrosimow: Советская Россия: 1917-1991 - государство, политика, экономика, наука, культура, литература, искусство. proza.ru, 2009.
  • Сборник «Ленинградцы в Испании», Лениздат, 1973.
Dowódcy Marynarki Wojennej
szefowie Sekcji Marynarki
szef Departamentu dla Spraw Morskich
szefowie Kierownictwa Marynarki Wojennej
Dowódcy Marynarki Wojennej

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikołaj_Abramow_(kontradmirał)&oldid=72230399”