French
DeutschNikołaj Krogius – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Nikołaj Krogius, 1995 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1964) |
| Ranking FIDE | 2485 |
| Ranking krajowy FIDE | niesklasyfikowany na liście aktywnych |
Nikołaj Krogius, ros. Николай Владимирович Крогиус (ur. 22 lipca 1930 w Saratowie, zm. 14 lipca 2022 w Nowym Jorku[1]) – rosyjski szachista, sędzia klasy międzynarodowej (International Arbiter od 1985), trener i autor książek szachowych oraz psycholog, arcymistrz od 1964 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
W roku 1948 zdobył tytuł mistrza juniorów RFSRR, natomiast w latach 1952 (wraz z Lwem Aroninem) i 1964 dwukrotnie triumfował w mistrzostwach tej republiki seniorów. Pomiędzy 1958 a 1971 rokiem siedmiokrotnie startował w finałach indywidualnych mistrzostwach Związku Radzieckiego, najlepszy wynik osiągając w roku 1967 w Tbilisi, gdzie zajął VII miejsce. W roku 1965 reprezentował barwy ZSRR na rozegranych w Hamburgu drużynowych mistrzostwach Europy, zdobywając dwa złote medale: wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na IX szachownicy[2].
Wielokrotnie startował w międzynarodowych turniejach, znaczące wyniki osiągając m.in. w Warnie (1960, dz. I m. wraz z Nikoła Pydewskim), Hawrze (1966, dz. II m. wraz z Lwem Poługajewskim, za Bentem Larsenem), Soczi (memoriały Michaiła Czigorina: 1964 - I m., 1966 - dz. III m. wraz z Milanem Matuloviciem, za Wiktorem Korcznojem i L.Poługajewskim, 1967 - dz. I m. wraz z Aleksandrem Zajcewem, Władimirem Simaginem, Leonidem Szamkowiczem i Borysem Spasskim oraz 1973 - dz. III m. wraz z Janem Smejkalem, za Michaiłem Talem i B.Spasskim), Polanicy-Zdroju (1969, memoriał Akiby Rubinsteina, dz. II m. wraz z Anthony Saidy, za Laszlo Barczayem) oraz w Warnie (1969, I m.). Na początku lat 90. XX wieku był czołowym seniorem (zawodnikiem pow. 60. roku życia) świata, w pierwszych mistrzostwach świata "weteranów" w roku 1991 podzielił trzecie, a w 1993 - pierwsze miejsce.
Znaczne osiągnięcia odnotował również jako szachowy trener. Był sekundantem Borysa Spasskiego w czasie jego dwóch meczów o tytuł mistrza świata (w 1969 z Tigranem Petrosjanem i w 1972 z Bobby Fischerem). W 1984 roku był również kapitanem drużyny ZSRR podczas drugiego meczu z Resztą świata, a w 1990 przewodniczył sztabowi Anatolija Karpowa w czasie jego meczu z Garrim Kasparowem w Nowym Jorku i Lyonie.
Od roku 1998 nie uczestniczy w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową[3].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Notes on the Endgame, 1973
- Psychology in Chess, 1976
- Marshall-Angriff, 1989 (wraz z Andriejem Macukiewiczem)
- Schach fur Aufsteiger. 33 Lektionen, 1997
- Just the Facts! Endgame Knowledge in One Volume, 1999 (wraz z Lwem Alburtem)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Former FIDE president Krogius dies aged 91
- ↑ OlimpBase
- ↑ Ergebnis von Eloabfrage: Krogius, Nikolai V. [dostęp 2007-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2007
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 476-477
- Nikołaj Krogius – wybrane partie szachowe (ang.)
- Nikołaj Krogius – profil na stronie FIDE (ang.)