French
DeutschNobuaki Makino – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw zagranicznych Japonii | |
| Okres | od 1913 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Nobuaki Makino (jap. 牧野 伸顕 Makino Nobuaki; ur. 24 listopada 1861 w Kagoshimie, zm. 25 stycznia 1949 w Tokio)[1] – japoński polityk i dyplomata.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Kagoshimie w hanie Satsuma jako drugi syn Toshimichiego Ōkubo[1][2]. Jeszcze jako małe dziecko został adoptowany przez rodzinę Makino[1].
W wieku 11 lat towarzyszył ojcu w tzw. misji Tomomiego Iwakury, ale pozostał w latach 1871–1874 w Stanach Zjednoczonych, kształcąc się w Waszyngtonie i Filadelfii[1]. Po powrocie do Japonii rozpoczął naukę w szkole Kaisei Gakkō, która – po połączeniu z innymi – została przekształcona w Uniwersytet Tokijski. Porzucił jednak studia, aby podjąć pracę w dyplomacji[1]. W 1880 roku został oddelegowany jako trzeci sekretarz do japońskiego poselstwa w Wielkiej Brytanii, gdzie nawiązał przyjaźń z Hirobumim Itō. W 1883 roku wrócił do ojczyzny, pełniąc w następnych latach urząd gubernatora prefektur Fukui i Ibaraki[1].
Był japońskim posłem we Włoszech (1897–1899) i Austro-Węgrzech z jednoczesną akredytacją w Szwajcarii (1899–1902)[3]. Pełnił funkcję ministra oświaty w gabinecie Kinmochiego Saionji (1906–1908), ministra rolnictwa i handlu (1911–1912) oraz ministra spraw zagranicznych w gabinecie Gonnohyōe Yamamoto (lub Gonbee Yamamoto; 1913–1914)[1]. Uczestniczył w paryskiej konferencji pokojowej (1919). W latach 1921–1925 był ministrem ds. domu cesarskiego, a od 1925 do 1935 roku strażnikiem cesarskich pieczęci[3].
Będąc doradcą cesarza Hirohito opowiadał się za współpracą oraz sojuszem Japonii z USA i Wielką Brytanią, za co był krytykowany przez nacjonalistycznie nastawionych młodych oficerów, którzy dwukrotnie podejmowali próbę zamachu na jego życie[1]. W 1935 roku został zmuszony do wycofania się z życia publicznego[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Mayako Shimamoto, Koji Ito, Yoneyuki Sugita: Historical Dictionary of Japanese Foreign Policy. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 181-182.
- ↑ a b Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 604.
- ↑ a b c The Encyclopedia of World War I. edited by Spencer C. Tucker. T. III. Santa Barbara: ABC-CLIO, 2005, s. 739.