Nomotetyzm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nomotetyzm (gr. nómos — prawo, thetós – ustanowiony) – poszukiwanie ogólnych, uniwersalnych (tzn. ahistorycznych) praw rządzących społecznym funkcjonowaniem jednostek (wzorowany na dziewiętnastowiecznych naukach przyrodniczych).

Nauki nomotetyczne, zajmowały się formułowaniem praw naukowych, w opozycji do nauk idiograficznych, opisujących i wyjaśniających jednostkowe fakty. Przedstawicielami tego poglądu byli Wilhelm Windelband, Heinrich Rickert.