Oblężenie Krakowa (1587) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oblężenie Krakowa

Czas	14 października - 29 listopada 1587
Miejsce	Kraków
Terytorium	Polska
Przyczyna	Spór o koronę Rzeczypospolitej
Wynik	wygrana Zygmunta III
Strony konfliktu
Rzeczpospolita Monarchia Habsburgów
Dowódcy
Jan Zamoyski Maksymilian III Habsburg
Siły
ok. 3000-4000 ok. 8000 ludzi
Straty
nie większe niż 1000 ok. 2500
Położenie na mapie województwa małopolskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
50°04′N 19°57′E/50,066667 19,950000

Oblężenie Krakowa (1587) – trwało od 14 października do 29 listopada 1587 roku. Po podwójnej elekcji Zygmunta Wazy (19 sierpnia) i arcyksięcia Maksymiliana Habsburga (22 sierpnia) austriacki pretendent próbował siłą dochodzić swych roszczeń. Obroną miasta i zamku kierował hetman Jan Zamoyski, a generalny szturm w dniu 24 listopada został odparty^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• W. Konopczyński, Dzieje Polski nowożytnej, wyd. 4 krajowe, Warszawa 1999, s. 201.