Obrona Gdyni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Obrona Gdyni
	II wojna światowa, kampania wrześniowa
	; Zdzieranie przez żołnierzy Wehrmachtu godła Rzeczypospolitej na budynku Komisariatu Rządu w Gdyni, wrzesień 1939
Czas	8–13 września 1939
Miejsce	Gdynia i jej przedpola
Terytorium	II Rzeczpospolita
Przyczyna	agresja niemiecka na Polskę
Wynik	zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
Polska	III Rzesza
Dowódcy
Stanisław Dąbek	Leonhard Kaupisch; Friedrich Eberhardt
Siły
2 Morski Pułk Strzelców,; Morska Brygada Obrony Narodowej,; III rezerwowy batalion piechoty oraz inne jednostki regularne, wspomagane przez kompanię ochotników (tak zwanych Czerwonych Kosynierów),; 14 700 żołnierzy	improwizowany korpus, nazwany Grenzschutz - Abschnitts - Komando l pod dowództwem Leonarda Kaupischa,; 27 600 żołnierzy, zgrupowanie generała Eberhardta,; 12 000 żołnierzy
	Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
	54°31′09″N 18°32′22″E/54,519167 18,539444
	Multimedia w Wikimedia Commons

Obrona Gdyni – obrona miasta Gdynia przed agresją III Rzeszy w trakcie kampanii wrześniowej w 1939 r.

Siły obu stron[edytuj | edytuj kod]

Siły polskie[edytuj | edytuj kod]

2 Morski Pułk Strzelców
Morska Brygada Obrony Narodowej
III rezerwowy batalion piechoty oraz inne jednostki regularne, wspomagane przez kompanię ochotników (tak zwanych Czerwonych Kosynierów)

Siły polskie to 14 700 żołnierzy, łącznie z oddziałami zorganizowanymi już po rozpoczęciu wojny. Oddziały polskie posiadały: 266 lekkich, 187 ciężkich i 5 najcięższych karabinów maszynowych, 18 granatników kal. 46 mm, 16 moździerzy kal. 81 mm, 8 działek przeciwpancernych kal. 37 mm, 9 działek morskich takiegoż kalibru, 13 dział polowych kal. 75-76 mm, 2 działa nadbrzeżne kal. 100 mm, 4 działa kal. 105 mm i 8 dział przeciwlotniczych kal. 75 mm^[1].

Siły niemieckie[edytuj | edytuj kod]

Improwizowany korpus, nazwany Grenzschutz - Abschnitts - Komando l pod dowództwem Leonarda Kaupischa, 27 600 żołnierzy, miał 868 lekkich i 314 ciężkich karabinów maszynowych, 18 granatników kal. 50 mm i 54 moździerze kal. 81 mm, 96 dział przeciwpancernych kał. 37 mm, 30 dział piechoty kał. 75 mm, 48 haubic kał. 105 mm i 12 haubic kal. 150 mm^[2].

Drugie zgrupowanie, przewidziane do natarcia na Gdynię z kierunku Sopotu, liczyło około 12 000 żołnierzy pod ogólnym dowództwem przybyłego z Rzeszy generała majora Friedricha Eberhardta. Trzon stanowiły dwa pułki piechoty zwane pułkami Landespolizei, oba liczyły ponad 6 000 żołnierzy. Silną jednostką był także zmotoryzowany oddział piechoty SS-Heimwehr Danzig, liczący cztery kompanie piechoty i siedem kompanii broni maszynowej, wozy pancerne i artylerię. Ponadto w skład zgrupowania generała Eberhardta wchodziły dywizjony artylerii i liczne mniejsze oddziały policji, saperów, łączności i inne^[2].

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Obrona Wybrzeża w kampanii wrześniowej.

Walki w dniach 8-13 września[edytuj | edytuj kod]

Niemiecki atak na miasto rozpoczął się 8 września 1939 r. Po pięciodniowych walkach, 13 września obrońcy Gdyni wycofali się na Kępę Oksywską, zaś do miasta wkroczyły oddziały kombinowanego Korpusu pod dowództwem generała Leonarda Kaupischa.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 60-86.
↑ ^a ^b A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 99-115.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Obrona Gdyni w 1939 roku na strefahistorii.pl
Obrona Gdyni (8–13 września 1939) na twojahistoria.pl
Film z toczących się walk o obronę Gdyni oraz wkroczenie Niemców do miasta w 1939 roku

[1] A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 60-86.

[autonazwa1-2] A. Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939 r. Warszawa: 1964, s. 99-115.

[1]

[2]