Okrętowy napęd jądrowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okrętowy napęd jądrowy – układ, w skład którego wchodzi między innymi silnik zasilany przez reaktor jądrowy. Najczęściej w ramach tego układu reaktor (lub reaktory) wytwarza parę, która napędza turbiny. Poprzez system przekładni turbina napędza wał.

Turbina (turbiny) mogą również napędzać generator elektryczny (lub generatory), który z kolei przekazuje wytworzoną energię elektryczną do silnika (silników) elektrycznego. W tym wariancie, stosowanym na atomowych okrętach podwodnych, eliminuje się system przekładni, będących znacznym źródłem hałasu, niepożądanego przy wykonywaniu większości zadań przez te jednostki.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• okrętowa siłownia jądrowa
• napęd parowy
• napęd elektryczny