Okręty podwodne typu II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu IIC
Kraj budowy	Niemcy
Użytkownicy	Niemcy (Kriegsmarine)
Stocznia	Deutsche Werke AG (Kilonia)
Wejście do służby	1937
Zbudowane okręty	8
Okręty w służbie	brak
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 291 ton, podwodna 341 ton, całkowita 435 ton
Długość	43,9 m (kadłuba mocnego 29,6 m)
Szerokość	4,08 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	100 m, 150 m maks. (3,82 m na powierzchni)
Napęd	2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW); 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość	12 w. (22 km/h) na powierzchni; 7 w. (13 km/h) w zanurzeniu
Zasięg	6100 km (3800 Mm) przy 15 km/h (8 w.) na powierzchni; 67 km (32 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu
Załoga	3 oficerów + 22 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 działko przeciwlotnicze 20 mm
Wyposażenie lotnicze	brak

Okręty podwodne typu IIB
Kraj budowy	Niemcy
Użytkownicy	Niemcy (Kriegsmarine)
Stocznia	Deutsche Werke AG (Kilonia), Germaniawerft AG (Kilonia), Flender-Werke AG (Lubeka)
Wejście do służby	1935
Zbudowane okręty	20
Okręty w służbie	brak
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 279 ton, podwodna 328 ton, całkowita 414 ton
Długość	42,7 m (kadłuba mocnego 28,2 m)
Szerokość	4,08 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	100 m, 150 m maks. (3,90 m na powierzchni)
Napęd	2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW); 2 silniki elektryczne SSW PGVV322/26, 402 KM (300 kW)
Prędkość	13 w. (24 km/h) na powierzchni; 7 w. (13 km/h) w zanurzeniu
Zasięg	5000 km (3100 Mm) przy 15 km/h (8 w.) na powierzchni; 70 km (43 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu
Załoga	3 oficerów + 22 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 działko przeciwlotnicze 20 mm
Wyposażenie lotnicze	brak

Okręty podwodne typu IIA
Kraj budowy	Niemcy
Użytkownicy	Niemcy (Kriegsmarine)
Stocznia	Deutsche Werke AG (Kilonia)
Wejście do służby	29 czerwca 1935
Zbudowane okręty	6
Okręty w służbie	brak
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 254 tony, podwodna 303 tony, całkowita 381 ton
Długość	40,9 m (kadłuba mocnego 27,80 m)
Szerokość	4,08 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	100 m, 150 m maks. (3,83 m na powierzchni)
Napęd	2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW); 2 silniki elektryczne SSW PGVV322/26, 402 KM (300 kW)
Prędkość	13 w. (24 km/h) na powierzchni; 6,9 w. (13 km/h) w zanurzeniu
Zasięg	2500 km (1350 Mm) przy 15 km/h (8 w.) na powierzchni; 55 km (30 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu
Załoga	3 oficerów + 22 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 działko przeciwlotnicze 20 mm
Wyposażenie lotnicze	brak

Okręty podwodne typu II (tzw. Einbaum – dłubanka) – okręty podwodne typu II były pierwszą niemiecką bronią podwodną powstałą po I wojnie światowej. Pierwsze 12 okrętów tej klasy zbudowano do 1935 roku, m.in. w wyizolowanej części stoczni Germania oraz Deutsche Werke AG w Kilonii. Były one wzorowane na „Vesikko” – okręcie podwodnym skonstruowanym wcześniej dla Finlandii w Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw den Haag (I.v.S) i zbudowanych w stoczni Chrichton-Vulcan w Turku (1933). Pierwszy niemiecki U-Boot typu II został skierowany do służby 29 czerwca 1935 roku.

Wybudowanie ich miało być wprawką dla przyszłego rozwoju podwodnej floty III Rzeszy. Z tego też powodu miały wypełniać zadania szkoleniowe oraz jednostek obrony wybrzeża. Okręty tej klasy miały trzy dziobowe wyrzutnie torpedowe; nie miały początkowo działa pokładowego. W miarę zdobywania doświadczeń wojennych, postanowiono wyposażyć okręt w 20 mm działko przeciwlotnicze. Charakteryzowały się niewielką prędkością w zanurzeniu wynikającą z małej mocy silników elektrycznych, używanych pod wodą zamiast silników Diesla. Relatywnie duża różnica między wypornością nawodną i podwodną powodowała, że okręty zanurzały się powoli. Poważną wadą okrętów był niewielki zasięg oraz ciasnota wnętrza. Ograniczało to działalność jednostek tego typu praktycznie do działań na Morzu Północnym oraz w rejonie wschodniego i zachodniego wybrzeża Anglii. Podczas wojny były również wykorzystywane bojowo podczas inwazji na Norwegię w 1940 roku oraz po przetransportowaniu lądem do Linzu, a dalej spławione Dunajem do Morza Czarnego przeciwko Związkowi Radzieckiemu.

Typ IIA[edytuj | edytuj kod]

Wybudowane przez Deutsche Werke AG w Kilonii (U-1 – U-6) w liczbie sześciu jednostek w latach 1934 i 1935.

Jednostki[edytuj | edytuj kod]

Okręt	W służbie	Liczba patroli bojowych	Zatopione jednostki wroga	Skreślenie ze stanu floty	Przyczyna zatonięcia/straty
U-1	29.06.1935	2	brak	?.04.1940	Zatopiony prawdopodobnie na Morzu Północnym w okolicach Helgolandu na minie (24 ofiary). Zaginiony od 06.04.1940
U-2	25.06.1935	2	brak	8.04.1944	Kolizja ze statkiem rybackim Helmi Söhle na zachód od Piławy (17 ofiar)
U-3	6.08.1935	5	2 statki (2 348 BRT)	1.08.1944	Wycofany ze służby, 3.05.1945 przejęty przez Brytyjczyków, następnie w 1945 złomowany
U-4	17.08.1935	4	4 statki (6 223 BRT)	1.08.1944	Wycofany ze służby, następnie przejęty przez Rosjan, 29.05.1945 w Gdyni złomowany
U-5	31.08.1935	2	brak	19.03.1943	Uległ wypadkowi w zanurzeniu na zachód od Piławy (21 ofiar, 16 ocalonych)
U-6	7.09.1935	2	brak	7.08.1944	Wycofany ze służby w Gdyni

Typ IIB[edytuj | edytuj kod]

Wybudowane przez Deutsche Werke AG Kilonia (U-13 – U-16) w latach 1935 i 1936; Germaniawerft AG Kilonia (U-7 – U-12, U-17 – U-24) w latach 1935 i 1936; oraz Flender-Werke AG Lubeka (U-120, U-121) w latach 1938 i 1940; razem 20 jednostek.

Jednostki[edytuj | edytuj kod]

Okręt	W służbie	Liczba patroli bojowych	Zatopione jednostki wroga	Skreślenie ze stanu floty	Przyczyna
U-7	18.07.1935	6	2 statki (4 524 BRT)	18.02.1944	Zatopiony podczas zanurzenia na zachód od Piławy
U-8	5.08.1935	1	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-9	21.08.1935	19	9 jednostek (17 633 BRT)	20.08.1944	Zatopiony podczas nalotu radzieckiego na port Konstanca
U-10	9.09.1935	5	2 statki (6 356 BRT)	1.08.1944	Złomowanie
U-11	21.09.1935	0	brak	3.03.1945	Samozatopienie w Kilonii
U-12	30.09.1935	1	brak	8.10.1939	Pod Dover wszedł na minę (27 ofiar)
U-13	30.09.1935	9	9 statków (28 056 BRT)	31.05.1940	Na Morzu Północnym u wybrzeży Anglii, zatopiony przez HMS "Weston"
U-14	18.01.1936	6	9 statków (12 344 BRT)	3.03.1945	5.05.1945 w Wilhelmshaven samozatopienie po wejściu wojsk brytyjskich
U-15	7.03.1935	5	3 statki (4 532 GRT)	31.01.1940	Kolizja z torpedowcem "Iltis" (25 ofiar)
U-16	16.05.1936	3	2 statki (3 435 BRT)	24.10.1939	Zatopiony w kanale La Manche przez HMS "Puffin" i HMS "Cayton Wyke" (28 ofiar)
U-17	3.12.1935	4	3 statki (1 825 BRT)	5.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-18	1.01.1936	14	3 statki (1 985 BRT)	20.11.1936 oraz 25.08.1944	Zatonął przed wojną w Zatoce Lubeckiej (8 ofiar). Wydobyty, zatopiony przez własną załogę w Konstancy.
U-19	16.01.1936	20	15 statków (35 871 BRT)	11.09.1944	Samozatopienie u wybrzeży Turcji (Morze Czarne)
U-20	1.02.1936	17	14 statków (37 669 BRT)	10.09.1944	Samozatopienie u wybrzeży Turcji (Morze Czarne)
U-21	3.08.1936	7	6 statków (11 311 BRT)	5.08.1944	Wycofany ze służby i w lutym 1945 zatopiony w Piławie
U-22	20.08.1936	7	7 statków (8 819 BRT)	23.03.1940	Wszedł na pole minowe w Skagerraku
U-23	24.09.1936	16	12 statków (30 703 BRT)	10.09.1944	Samozatopienie na Morzu Czarnym
U-24	10.10.1936	20	7 statków (9 408 GRT)	25.08.1944	Samozatopienie w Konstancy
U-120	20.04.1940	0	brak	5.05.1945	Samozatopienie w Bremerhaven, w 1950 wydobyty i złomowany
U-121	28.05.1940	0	brak	5.05.1945	Samozatopienie w Bremerhaven, w 1950 wydobyty i złomowany

Typ IIC[edytuj | edytuj kod]

Wybudowane przez Deutsche Werke AG Kilonia w latach 1937-1940 (U-56 – U-63), razem 8 jednostek.

Jednostki[edytuj | edytuj kod]

Okręt	W służbie	Liczba patroli bojowych	Zatopione jednostki wroga	Skreślenie ze stanu floty	Przyczyna
U-56	26.11.1938	12	4 statki (27 783 BRT)	28.04.1945	Zatopiony w Kilonii podczas brytyjskiego nalotu (6 ofiar)
U-57	29.12.1938	11	13 statków (55 484 BRT)	03.05.1945	Samozatopienie w Kilonii
U-58	4.02.1939	12	7 statków (26 549 BRT)	3.05.1945	Samozatopienie w Kilonii
U-59	4.04.1939	13	19 statków (35 121 BRT)	5.04.1945	Wycofany z linii, 3.05.1945 samozatopienie w Kilonii
U-60	22.07.1939	9	3 statki (7 561 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhemshaven
U-61	12.08.1939	10	5 statków (19 668 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhemshaven
U-62	21.12.1939	5	2 statki (5 931 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhemshaven
U-63	18.01.1940	1	1 statek (3 840 BRT)	25.02.1940	Zatopiony na południe od Szetlandów przez brytyjskie niszczyciele HMS "Escort", HMS "Inglefield", HMS "Imogen" oraz brytyjski okręt podwodny HMS "Narwhal" (1 ofiara)

Typ IID[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu IID
Kraj budowy	Niemcy
Użytkownicy	Niemcy (Kriegsmarine)
Stocznia	Deutsche Werke AG (Kilonia)
Wejście do służby	1939
Zbudowane okręty	16
Okręty w służbie	brak
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 314 ton, podwodna 364 tony, całkowita 460 ton
Długość	43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)
Szerokość	4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	125 m, 175 m maks. (3,95 m na powierzchni)
Napęd	2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW) 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość	12,7 w. (24 km/h) na powierzchni 7,4 w. (14 km/h) w zanurzeniu
Zasięg	9000 km (5650 Mm) przy 15 km/h (8 w.) na powierzchni 90 km (56 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu
Załoga	4 oficerów + 22 podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Wyposażenie lotnicze	brak

Wybudowane przez Deutsche Werke AG Kilonia w latach 1939 i 1940 (U-137 – U-152), razem 16 jednostek.

Jednostki[edytuj | edytuj kod]

Okręt	W służbie	Liczba patroli bojowych	Zatopione jednostki wroga	Skreślenie ze stanu floty	Przyczyna
U-137	15.06.1940	4	6 statków (24 136 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-138	27.06.1940	5	6 statków (48 564 BRT)	18.06.1941	Zatopiony na zachód od Trafalgaru przez okręty brytyjskiej 6 Flotylli Niszczycieli, uszkodzony przez bomby głębinowe, zatopiony ogniem artylerii
U-139	24.07.1940	0	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-140	7.08.1940	3	4 statki (12 616 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-141	21.08.1940	4	4 statki (6 801 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-142	4.09.1940	3	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-143	18.09.1940	4	1 statek (1 409 BRT)	30.06.1945	Przejęty przez Brytyjczyków w Wilhelmshaven, zatopiony w akcji niszczenia niemieckich U-Bootów (operacja Deadlight)
U-144	2.10.1940	3	1 statek (206 ton)	9.08.1941	Zatopiony na Morzu Bałtyckim w okolicach wyspy Hiuma przez radziecki okręt podwodny Szcz-307 (28 ofiar)
U-145	16.10.1940	3	brak	30.06.1945	Przejęty przez Brytyjczyków w Wilhelmshaven, zatopiony w akcji niszczenia niemieckich U-bootów (operacja Deadlight)
U-146	30.10.1940	2	1 statek (3 496 BRT)	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-147	11.12.1940	3	3 statki (8 636 BRT)	2.06.1941	Zatopiony na północny zachód od Irlandii przez brytyjskie niszczyciel HMS "Wanderer", korwetę HMS "Periwinkle" (26 ofiar)
U-148	28.12.1940	0	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-149	13.11.1940	1	1 statek (206 ton)	30.06.1945	Przejęty przez Brytyjczyków w Wilhelmshaven, zatopiony w akcji niszczenia niemieckich U-Bootów (operacja Deadlight)
U-150	27.11.1940	0	brak	30.06.1945	Przejęty przez Brytyjczyków w Wilhelmshaven, zatopiony w akcji niszczenia niemieckich U-Bootów (operacja Deadlight)
U-151	15.01.1941	0	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven
U-152	29.01.1941	0	brak	2.05.1945	Samozatopienie w Wilhelmshaven

[X-1] Budowa anulowana.

[A]

Typ II A	U-1 U-2 U-3 U-4 U-5 U-6
Typ II B	U-7 U-8 U-9 U-10 U-11 U-12 U-13 U-14 U-15 U-16 U-17 U-18 U-19 U-20 U-21 U-22 U-23 U-24 U-120 U-121
Typ II C	U-56 U-57 U-58 U-59 U-60 U-61 U-62 U-63
Typ II D	U-137 U-138 U-139 U-140 U-141 U-142 U-143 U-144 U-145 U-146 U-147 U-148 U-149 U-150 U-151 U-152