Olaf, syn Auduna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olaf, syn Auduna (norw. Olav Audunssøn i Hestviken) – dwutomowa powieść Sigrid Undset, norweskiej pisarki, laureatki literackiej Nagrody Nobla, wydana w latach 1925-1927. Składa się z dwóch części, Olaf, syn Auduna na Hestwiken oraz Olaf, syn Auduna i jego dzieci.

Rodzinny majątek Olafa, Hestviken, leży w Follo, po wschodniej stronie Oslofjorden. Undset opisała to miejsce opierając się o topografię i nazwy lokalne występujące w tej okolicy.

Powieść ukazała się po raz pierwszy w Polsce w latach 1937-1938 w tłumaczeniu Wandy Kragen^[1]. Razem z Krystyną, córką Lavransa powieść o Olafie była podstawą przyznania Undset literackiej Nagrody Nobla w 1928 roku, którą otrzymała za ,,niezapomniany opis skandynawskiego średniowiecza''^[2].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Powieści zostały napisane niedługo po przejściu Undset na katolicyzm i poruszają klasyczne dylematy etyki chrześcijańskiej^[3]. Główny bohater, Olav Audunssøn, to postać tragiczna. Jest uczciwym i poczciwym mężczyzną, który czuje się przeklęty z powodu grzechu popełnionego w młodości: zabił on kochanka swojej żony, ale nigdy wyznał i nie odkupił swojej winy. Z biegiem czasu coraz trudniej mu przyznać się do grzechu, a jednocześnie zdradza on swoją ukochaną żonę, niszcząc tym samym jej dobre imię. Dowiaduje się, że jego jedyny syn, Eirik, nie jest jego biologicznym dzieckiem^[4].

Olaf, syn Auduna na Hestwiken jest pierwszą częścią historii o Olafie Audunssønie, który przez całe życie toczy wewnętrzną walkę między własną wolą, a prawem bożym. Akcja powieść rozgrywa się wokół Oslofjorden pod koniec XIII i na początku XIV wieku. Sumienie Olafa musi zmierzyć się z takimi ludzkimi problemami jak relacja między miłością, a pożądaniem, między mężem, a żoną, między rodzicami, a dziećmi. W tym tomie znajduje się też piękny opis miłości Olafa to jego przyszłej żony Ingunn, którzy w podróży do Hamar odkrywają siebie jako kobieta i mężczyzna^[5].

Olaf, syn Auduna, i jego dzieci to druga część historii, w której Olaf próbuje zrozumieć swoje życie i siły, które kierują działaniem człowieka. Chce żyć dobrym życiem, ale jego wewnętrzna walka własnej woli z prawem bożym staje się niebezpieczna. Początkowo Olaf nie uznaje własnego grzechu i oskarża Boga i innych ludzi o nieszczęścia, które go spotykają. Potem jednak zdaje sobie sprawę z potrzeby pokuty i odkupienia własnych win.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]