Order Świętego Skarbu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Order Świętego Skarbu
Zuihō-shō
Awers
Awers gwiazdy orderowej
Awers
Awers odznaki orderowej
Baretka
Baretka – wzór I (dawna)
Baretka
Baretka – wzór II (aktualna)
Ustanowiono

4 stycznia 1888

Powyżej

Order Wschodzącego Słońca

Poniżej

Order Kultury

Order Świętego Skarbu[1] (jap. 瑞宝章 Zuihō-shō), znany też pod polskimi nazwami Order Skarbu Świętego[2][3], Order Skarbu Uświęconego[4], Order Skarbu Świętego i Szczęśliwego[5], Order Zwierciadlany[4], Order Zwierciadła[5]japońskie wysokie odznaczenie państwowe.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Order ten ustanowiony został 4 stycznia 1888 roku przez cesarza Mutsuhito (Meiji). Jest przyznawany przez cesarza Japonii za wybitną służbę, zarówno cywilną, jak i wojskową. Może być nadawany również obcokrajowcom[6].

W kolejności starszeństwa japońskich orderów zajmuje czwarte miejsce – po Orderze Wschodzącego Słońca, a przed Orderem Kultury[7].

Początkowo order przyznawano wyłącznie mężczyznom, kobietom może być nadawany od 1919 roku[8]. Może być nadawany pośmiertnie.

Podział orderu i baretki[edytuj | edytuj kod]

Order pierwotnie był ośmioklasowy[3], a od 2003 jest nadawany w sześciu klasach:

  • I klasa – Wielka Wstęga
  • II klasa – Złota i Srebrna Gwiazda
  • III klasa – Złote Promienie ze Wstęgą
  • IV klasa – Złote Promienie z Rozetą
  • V klasa – Złote i Srebrne Promienie
  • VI klasa – Srebrne Promienie
  • VII klasa – Medal Złoty (zniesiony w 2003)
  • VIII klasa – Medal Srebrny (zniesiony w 2003)

Baretki sporządzano z jasnobłękitnej wstążki z dwoma ciemnożółtymi paskami wzdłuż krawędzi (wzór I). W obowiązującym obecnie wzorze II kolor niebieski wstążki jest ciemniejszy.

Na wstążkę nakładana jest rozetka o wzorze charakterystycznym dla danej klasy (jest to typowe dla falerystyki japońskiej). Rozetki kl. I-IV są identyczne, ale pierwsze trzy nakłada się na podkładkę (galonik): złotą w kl. I, złoto-srebrną w kl. II, srebrną w kl. III. Rozetki kl. IV-VIII nakładane są bezpośrednio na wstążkę baretki. Dopuszczalne jest noszenie baretki „ogólnej”, tj. bez rozetki określającej klasę orderu.

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Świętego Skarbu.

Wybrani Polacy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Orderem Świętego Skarbu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Orders of the Sacred Treasure [online], cao.go.jp (Cabinet Office, Government of Japan), 2014 [dostęp 2016-05-03] (ang.).
  2. Stefan Oberleitner, Polskie ordery odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990, tom 1, Zielona Góra: Kanion, 1992, s. 16, ISBN 83-85571-00-7.
  3. a b Wiesław Bończa-Tomaszewski, Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak, Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 381.
  4. a b S. Orgelbranda Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T. 11. Warszawa: Wydawnictwo S. Orgelbranda Synów, 1901, s. 119.
  5. a b Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski, Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne: co wiedziec o nich należy, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1926, s. 51.
  6. Robert Werlich, Orders and Decorations of all Nations. Ancient and Modern. Civil and Military, Waszyngton: Quaker Press, 1963, s. 197 (ang.).
  7. 勲章及び褒章の英訳名 (aktualna kolejność starszeństwa japońskich odznaczeń). cao.go.jp
  8. Орден Священного Сокровища. Order of Sacred Treasure [online], awards.netdialogue.com [dostęp 2016-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-12] (ros.).
  9. a b c d e Ewa Pałasz-Rutkowska, Andrzej Romer, Historia stosunków polsko-japońskich 1904-1915, Warszawa: Bellona, 1996, s. 90, 94, 102, 108.
  10. a b c d e Arkadiusz Tarnowski, Polska i Japonia 1989-2004. Stosunki polityczne, gospodarcze i kulturalne, Warszawa: Trio, 2009, s. 21, 171, 224, 320.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]