Order Królewski Hiszpanii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Order Królewski Hiszpanii
Awers
Awers II kl. i gwiazdy I i II kl.
Awers
Awers i rewers III kl.
Baretka
Baretka
Ustanowiono

20 października 1808

Wycofano

1813/1844

Dewiza

„VIRTUTE ET FIDE”
(MĘSTWU I WIERNOŚCI)

Powyżej

Order Złotego Runa

Powiązane

inne ordery ery napoleońskiej:
Order Legii Honorowej, Order Korony Żelaznej, Order Unii, Order Obojga Sycylii, Order Korony Westfalii, Order Cesarski Zjednoczenia, Order Trzech Złotych Run

Obraz Francisca Goi, Nicolas Philippe Guye udekorowany komandorią i gwiazdą Orderu Hiszpanii oraz krzyżem kawalerskim Orderu Legii Honorowej.

Order Królewski Hiszpanii (hiszp. Orden Real de España)[1] – order ustanowiony 20 października 1808 przez Józefa Bonaparte jako króla okupowanej Hiszpanii i przyznawany za zasługi cywilne, a od 1809 również wojskowe[2]. Nadawany był przez niego w latach 1808–1813 jako odznaczenie państwowe, a także jako order domowy aż do jego śmierci w 1844[3].

Order był przyznawany Francuzom oraz Hiszpanom, którzy opowiedzieli się po stronie francuskiej. Przez hiszpańskich patriotów nazywany był szyderczo „Krzyżem z Bakłażana” (Cruz de la Berenjena)[3].

Podzielono go na trzy klasy:

  • Krzyż Wielki (Grandes Bandas/Grands Croix),
  • Komandor (Comendadores/Commandeurs),
  • Kawaler (Caballeros/Chevaliers)[2].

Odznaka orderu była wzorowana na Orderze Obojga Sycylii, miała kształt pięciopromiennej gwiazdy, emaliowanej na czerwono, pośrodku której na awersie widniał lew stolicy Aragonii i dewiza „VIRTUTE ET FIDE” („męstwu i wierności”), a na rewersie wieża Kastylii i napis: „JOS• NAP• HISP• ET IND• REX INST•” („Józef Napoleon król Hiszpanii i Indii ustanowił”). Odznaka była mocowana do ciemnoczerwonej wstęgi lub wstążki[3].

Noszony był przez władcę poniżej Orderu Złotego Runa.

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Królewskim Hiszpanii.

Order I klasy na łańcuchu, oprócz Józefa Bonaparte jako Wielkiego Mistrza, otrzymał m.in. Napoleon Bonaparte, Ludwik Bonaparte, Hieronim Bonaparte, Joachim Murat.

Jedynym polskim generałem odznaczonym tym orderem był książę Antoni Paweł Sułkowski, który posiadał od 1810 jego krzyż kawalerski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 372.
  2. a b Espagne. Orden Real de. data.bnf.fr. [dostęp 2017-10-12]. (fr.).
  3. a b c L’Ordre royal d’Espagne. legiondhonneur.fr. [dostęp 2017-10-12]. (fr.).
  4. Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 75-77