Orzeł (taksonomia ludowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne znaczenia wyrazu „orzeł”.

Orły w szerokim znaczeniu tego słowa – nazwa zwyczajowa kilkunastu gatunków ptaków drapieżnych z rodzaju Aquila^[1], Hieraaetus^[1] i Harpagornis z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Ponadto tak zwane duże ptaki drapieżne, mające podobieństwa z przedstawicielami powyższej grupy ptaków, czyli o twarzy orła. Orły charakteryzują się masywną sylwetką, długimi i stosunkowo szerokimi skrzydłami z rozłożonymi jak palce piórami, masywnym dziobem i mocnymi nogami z dużymi wygiętymi pazurami i wydłużonymi piórami na zewnętrznej stronie uda i dolnej części nogi („spodnie”). Podczas polowania z reguły unoszą się wysoko nad powierzchnią ziemi, polegając na wzroku w poszukiwaniu zdobyczy. Skład pokarmowy zależy od gatunku i siedliska ptaków, ale we wszystkich przypadkach orły znajdują się na najwyższych stopniach piramid troficznych.

W języku angielskim słowo orzeł określa jeszcze większą liczbę gatunków, w tym orły (Haliaeetus) – orły rybne i zjadacze węży (Circaetus) – orły wężowe, które są bardzo daleko związane z orłami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]