Otello – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otello (ang. Othello) – tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602–1604^[1]. Maur Otello żeni się z córką weneckiego senatora Desdemoną. Za sprawą intryg – mimo że żona jest mu wierna – Otella ogarnia obsesyjna zazdrość.

Sztuka została po raz pierwszy wystawiona przez trupę Jego Królewskiej Mości w pałacu Whitehall dla króla Jakuba I 1 listopada 1604^[1]^[2]. W kwietniu i wrześniu 1610 w Globe Theatre odbyły się dwa kolejne z trzech znanych wystawień za życia Szekspira^[2].

Po raz pierwszy Otella opublikowano w 1622 r.^[1]

Adaptacji filmowej dokonali William V. Ranous (1908), Orson Welles (1952), Siergiej Jutkiewicz (1955), Stuart Burge (1965), Franco Zeffirelli (1986), Oliver Parker (1995), Tim Blake Nelson (2001).

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać. Szczery i bezpośredni Otello, dręczony nieustannymi podejrzeniami, nie wierzy w wierność Desdemony. Dusi żonę, po czym popełnia samobójstwo. Jago, którego wina wychodzi na jaw, zostaje ukarany.

Otello jest dość nietypowym dramatem w dorobku Szekspira; jest jednowątkowy, choć charakterystyczne dla autora są konstrukcje wielowątkowe, nie zawiera elementów „kosmicznych”, które tworzą specyficzną atmosferę dzieł twórcy. Otello stanowi studium dramatycznych, wielkich uczuć – niepohamowanej zazdrości (Otello) i paranoicznej żądzy zemsty (Jago).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Marta Gibińska, Jacek Fabiszak, Marta Kapera: Szekspir: leksykon. Kraków: Znak, 2003, s. 117. ISBN 83-240-0346-0.
↑ ^a ^b Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005, s. 337. ISBN 83-7184-496-4.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

100 najlepszych książek Norweskiego Klubu Książki

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005. ISBN 83-7184-496-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Otello w serwisie Wolne Lektury

[leksykon.117-1] Marta Gibińska, Jacek Fabiszak, Marta Kapera: Szekspir: leksykon. Kraków: Znak, 2003, s. 117. ISBN 83-240-0346-0.

[dunton.337-2] Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005, s. 337. ISBN 83-7184-496-4.

[1]

[2]

Tragedie	Romeo i Julia Makbet Król Lear Hamlet Otello Tytus Andronikus Juliusz Cezar Antoniusz i Kleopatra Koriolan Troilus i Kresyda Tymon Ateńczyk
Komedie	Komedia omyłek Poskromienie złośnicy Dwaj panowie z Werony Stracone zachody miłości Sen nocy letniej Kupiec wenecki Wiele hałasu o nic Jak wam się podoba Wieczór Trzech Króli Wesołe kumoszki z Windsoru Perykles, książę Tyru Wszystko dobre, co się dobrze kończy Miarka za miarkę Cymbelin Zimowa opowieść Burza Dwóch szlachetnych krewnych
Kroniki	Król Jan Ryszard II Henryk IV, część 1 Henryk IV, część 2 Henryk V Henryk VI, część 1 Henryk VI, część 2 Henryk VI, część 3 Ryszard III Henryk VIII
Wiersze i poematy	Sonety Wenus i Adonis Gwałt na Lukrecji Namiętny pielgrzym Feniks i gołąb Skarga zakochanej
Utwory przypisywane Szekspirowi i zaginione	Edward III Sir Thomas More A Yorkshire Tragedy Sir John Oldcastle Thomas Lord Cromwell The London Prodigal Cardenio (zaginiona) Love’s Labour’s Won (zaginiona)