Ottavio Bandini – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	25 czerwca 1595
Konsekrator	Alessandro Ottaviano de’ Medici
Współkonsekratorzy	Ludovico de Torres; Giovanni Francesco Biandrate di San Giorgio
Konsekrowani biskupi
Orazio Capponi	28 października 1596
Bernardino Morra	25 października 1598
Gregorio Servanzi	4 stycznia 1604
Angelo Rocca	6 lutego 1605
Ottavio Viale	14 września 1608
Cosimo della Gherardesca	17 lutego 1613
Antonius de Pozega	23 czerwca 1613
Franciscus Boncianni	10 listopada 1613
Carlo Bornio	7 września 1614
Baccio Gherardini	24 stycznia 1615
Giovanni Collesius	8 września 1615
Cosimo de’ Bardi	7 lutego 1616
Benedetto Bragadin	8 grudnia 1618
Filippo Salviati	18 sierpnia 1619
Lorenzo Azzolini	25 lutego 1620
Ottavio Corsini	21 marca 1621
Agostino Solaro di Moretta	13 kwietnia 1621
Pietro Dini	9 maja 1621
Benedikt Orsini	22 sierpnia 1621
Pietro Budi	22 sierpnia 1621
Fabio Lagonissa	24 lutego 1622
Ascanio Castagna	11 września 1622
Giulio del Pozzo	11 września 1622
Fulgenzio Gallucci	5 czerwca 1623
Giovanni Battista Deti	24 czerwca 1623
Lorenzo Campeggi	21 stycznia 1624
Francesco Nori	27 maja 1624
Pietro Massarecchius	13 października 1624
Paolo Torelli	13 października 1624
Giovanni Battista Rinuccini	28 października 1625
Ferdinando Bruno	28 października 1625
Carlo Emmanuele Pio	9 maja 1627
Współkonsekrowani biskupi
Pietro Aldobrandini	17 października 1604
Ascanio Colonna	11 czerwca 1606

Ottavio Bandini
	Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	25 października 1558 ; Florencja
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1629 ; Rzym
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1626–1629
	Arcybiskup Fermo
Okres sprawowania	1596–1606
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	5 czerwca 1596; Klemens VIII
Kościół tytularny	S. Sabina; S. Lorenzo in Lucina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ottavio Bandini (ur. 25 października 1558 – zm. 1 sierpnia 1629) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Florencji, z rodziny senatorskiej. Studiował we Florencji, Paryżu, Salamance i Pizie, uzyskując tytuł doktora prawa. Papież Grzegorz XIII mianował go protonotariuszem apostolskim. Prefekt obu konklawe 1590. Wicelegat w Bolonii 1593-95. Arcybiskup Fermo 1595-1606.

Papież Klemens VIII w czerwcu 1596 kreował go kardynałem prezbiterem S. Sabina, przez resztę jego pontyfikatu służył w administracji Państwa Kościelnego jako legat w Romanii (1597-98) i Marche (1598-1604). Protoprezbiter S. Lorenzo in Lucina 1618-21, po konklawe 1621 uzyskał promocję do suburbikarnej diecezji Palestrina. Biskup Porto e Santa Rufina i subdziekan kolegium kardynalskiego 1624-26. Dziekan Kolegium Kardynalskiego i biskup Ostii i Velletri od września 1626 aż do śmierci. Zmarł w Rzymie 1 sierpnia 1629 o godzinie 8 rano.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ottavio Bandini

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)