Otton Beiersdorf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otton Beiersdorf
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1914
Kraków

Data i miejsce śmierci

16 lipca 2006
Kraków

Zawód, zajęcie

historyk, nauczyciel akademicki

Rodzice

Waldemar Beiersdorf (1873-1938)

Małżeństwo

Emma z Grünhauserów (1890-1919)

Dzieci

Zbigniew (1941-), Krzysztof (1944-), Maciej (1950-)

Otton Beiersdorf (ur. 19 marca 1914 w Krakowie; zm. 16 lipca 2006 r. tamże) – polsko-austriacki historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w autochtonicznej rodzinie niemieckiej jako jedyny syn Niemca sudeckiego z okolic Kaaden Waldemara Beiersdorfa i Emmy z d. Grünhauser, córki Edmunda - dagerotypiarza i litografa, jednego z pionierów fotografii w Krakowie[1]. Po II wojnie światowej rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na Wyższej Szkole Pedagogicznej, zajmując się historią Polski XIX wieku[2]. Do jego ważniejszych prac zaliczyć można:

  • Papiestwo a sprawa polska
  • Rewolucja francuska 1789-1794 (1960)
  • Kraków wobec powstania listopadowego (1981)
  • Galicja wobec powstania styczniowego (1990)

Zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Beata Grünhauser: Genealogia rodzinna Grünhauserów i Hublów.
  2. Henryk W. Żaliński: Heleny Rzadkowskiej badania dziejów Wielkiej Emigracji i powstania styczniowego. Wyższa Szkoła Pedagogiczna - wspomnienia.