Owręże – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schemat przekroju poprzecznego kadłuba (owrężenia) wraz z zaznaczonymi wrężnicami (u dołu) odpowiadającym dziobowej części (prawa strona) oraz rufowej (lewa strona).
Oznaczenie owręża na rysunku technicznym.

Owręże[1], owręż[2]przekrój poprzeczny kadłuba jednostki pływającej[3][4]. Jest jednym z elementów rysunku teoretycznego kadłuba statku wykreślanego przez konstruktora (szkutnika) na etapie projektowania kadłuba.

Oznaczany jest na rysunku technicznym jako koło z wpisanymi w nie dwiema literami "C" (z czego jedna jest odwrócona) stykającymi się na środku koła[4].

Owrężem nazywa się również krzywą powstałą przez przecięcie powierzchni kadłuba statku w środku jego długości płaszczyzną poprzeczną nazywaną płaszczyzną owręża. Owręże dzieli kadłub na część dziobową oraz rufową. Płaszczyzny równoległe do płaszczyzny owręża nazywane są wrężnicami.[potrzebny przypis] Dla statków jednokadłubowych poprzeczne przekroje kadłuba są zwykle symetryczne, więc na rysunku konstrukcyjnym zwykle przedstawia się wrężnice dziobowe po prawej stronie oraz wrężnice rufowe po lewej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. owręże, [w:] Słownik języka polskiego, PWN [dostęp 2021-12-15].
  2. owręż, [w:] Słownik języka polskiego, PWN [dostęp 2021-12-15].
  3. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część II. KADŁUB, Gdańsk: Polski Rejestr Statków, 2022, s. 10.
  4. a b Wyciąg z przepisów PRS i określenia podstawowych parametrów kadłuba [online], Politechnika Gdańska [dostęp 2021-12-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 73-76. ISBN 978-83-7020-358-0.
  • Czesław Marchaj: Teoria żeglowania: aerodynamika żagla. Warszawa: Alma-Press, 2009, s. 65-67. ISBN 978-83-7020-269-9.