Père-Lachaise – Wikipedia, wolna encyklopedia

Père-Lachaise
Ilustracja
Wejście na cmentarz
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Paryż

Powierzchnia cmentarza

44 ha

Data otwarcia

1804

Mapa cmentarza
Mapa cmentarza
Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Père-Lachaise”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Père-Lachaise”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Père-Lachaise”
Ziemia48°51′36″N 2°23′45″E/48,860000 2,395833
Strona internetowa
Widok ogólny cmentarza
Grób Balzaca
Grób Fryderyka Chopina

Père-Lachaise (fr. Cimetière du Père-Lachaise) – największy i najsławniejszy cmentarz paryski, założony w 1804 roku w ogrodach przylegających do willi Mont-Louis, podarowanej przez Ludwika XIV swojemu spowiednikowi, Père Lachaise (ojcu Lachaise), francuskiemu jezuicie, François de Lachaise.

Pochowani na cmentarzu Père-Lachaise[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Pochowani na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Grobowiec Jana Komarzewskiego na Cmentarzu Père-Lachaise. Zdjęcie Jerzego Szczepańskiego
Grobowiec Klementyny Hoffmanowej

Polacy pochowani na cmentarzu Père-Lachaise[edytuj | edytuj kod]

Na cmentarzu znajduje się ponad 60 grobów Polaków oraz jeden grób zbiorowy[1]. Na cmentarzu tym leżą m.in.:

Ponadto znani Francuzi pochodzenia polskiego, jak: Aleksander Walewski, Ludwik Wołowski, czy Jean Albert comte de Pawenza Woroniez.

Mapa polskich grobow na cmentarzu Père-Lachaise

Większość polskich grobów na Cmentarzu Pere-Lachaise już nie istnieje.

Na Cmentarzu Père-Lachaise spoczywają także ci, którzy zmarli przed otwarciem cmentarza: Jean de La Fontaine i Molier, ich prochy kazał tu przenieść Napoleon Bonaparte w celu swego rodzaju "promocji" cmentarza. Do najstarszych zidentyfikowanych grobów należą: Piotra Abelarda i jego ukochanej Heloizy (XII wiek) przeniesione w 1817 roku. Ściana Komunardów (północno-wschodnia część cmentarza) upamiętnia 147 rozstrzelanych uczestników Komuny Paryskiej.

Na cmentarzu leży obecnie ok. miliona osób, a na jego powierzchni znajduje się około 100 tysięcy grobów, w tym prochy wielu Polaków.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1875 r. szczątki Belliniego przeniesiono do grobowca w katedrze św. Agaty w rodzinnej Katanii, pozostawiając na Cmentarzu Père-Lachaise mauzoleum.
  2. Po kradzieży prochów Callas i ich odzyskaniu, wiosną 1979 roku zostały one – zgodnie z jej życzeniem – rozsypane nad Morzem Egejskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Kałuski. Francja" Polacy w Paryżu. „pro POLONICUM – Polnijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie”. 5, s. 44, luty 2007. ISSN 1661-7061. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]