Pāvels Šteinbors – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pāvels Šteinbors
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 września 1985
Ryga

Wzrost

191 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

FK RFS

Numer w klubie

1

Kariera juniorska
Lata Klub
Skonto FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2004 Skonto FC 0 (0)
2002–2003 → FK Multibank Ryga 28 (0)
2004–2008 FK Jūrmala 43 (0)
2008 → Blackpool FC (wyp.) 0 (0)
2008–2012 FK Liepājas Metalurgs 65 (0)
2012–2013 Lamontville Golden Arrows FC 20 (0)
2013–2015 Górnik Zabrze 57 (0)
2015–2016 Nea Salamina Famagusta 16 (0)
2016–2020 Arka Gdynia 123 (0)
2020–2022 Jagiellonia Białystok 20 (0)
2022– FK RFS 23 (0)
W sumie: 395 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004  Łotwa U-19 2 (0)
2005–2006  Łotwa U-21 8 (0)
2015–  Łotwa 30 (0)
W sumie: 40 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 30stycznia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 30 stycznia 2021.
Multimedia w Wikimedia Commons

Pāvels Šteinbors (ur. 21 września 1985 w Rydze jako Pāvels Černuha, ros. Павел Чернухɑ, Pawieł Czernucha) – łotewski piłkarz polskiego pochodzenia występujący na pozycji bramkarza w klubie FK RFS oraz w reprezentacji Łotwy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Pāvels Šteinbors jest wychowankiem Skonto FC. W barwach tego klubu nie zaliczył żadnego oficjalnego występu, grając jedynie w latach 2002–2003 w drużynie rezerw. W 2005 roku przeszedł do FK Jūrmala, z której był wypożyczony do angielskiego Blackpool FC[1]. Od 2008 roku występował w FK Liepājas Metalurgs, gdzie rozegrał 53 spotkania na poziomie Virslīgi. Latem 2012 roku trafił do południowoafrykańskiego Lamontville Golden Arrows FC[2], którego opuścił po jednym sezonie, przechodząc do Górnika Zabrze[3][4]. Po dwóch sezonach przeniósł się na Cypr do klubu Nea Salamina Famagusta[5], a po sezonie tam spędzonym wrócił do Polski do klubu Arka Gdynia[6].

W sezonie 2016/17 wraz z drużyną Arki utrzymał się w Ekstraklasie, zdobył Puchar Polski i zakwalifikował się do rozgrywek europejskich w następnym sezonie. W lipcu 2017 roku Arka Gdynia zwyciężyła po serii rzutów karnych Legię Warszawa, zdobywając Superpuchar Polski. Šteinbors obronił dwa strzały przeciwników.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004–2006 występował w młodzieżowych reprezentacjach Łotwy w kategorii U-19 oraz U-21. 13 listopada 2015 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Łotwy w towarzyskim meczu z Irlandią Północną, wygranym 1:0. Od października 2019 roku pełni funkcję kapitana zespołu.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego biologiczny ojciec był Polakiem, noszącym nazwisko Czernucha (łot. Černuha)[7][8]. W 1988 roku opuścił on rodzinę i nie utrzymywał z nią od tego momentu kontaktu[7]. Po ponownym ślubie matki Pāvels Šteinbors przyjął nazwisko swojego ojczyma[7].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zespołowe[edytuj | edytuj kod]

FK Liepājas Metalurgs
Arka Gdynia

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • Piłkarz roku na Łotwie: 2019[9], 2020[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ilvars Grīslis, "Blackpool" klubam atrādīsies arī Šteinbors [online], sportacentrs.com, 5 grudnia 2007 [dostęp 2019-04-06] (łot.).
  2. ↑ Valdis Bērziņš, Šteinbors un Krjauklis jūlija vidū pārcelsies uz Dienvidāfriku [online], sportacentrs.com, 28 czerwca 2012 [dostęp 2019-04-06] (łot.).
  3. ↑ Jānis Rubulis, Šteinbors pievienojas 5.spēcīgākajam Polijas klubam [online], sportacentrs.com, 2 lipca 2013 [dostęp 2019-04-06] (łot.).
  4. ↑ Pāvels Šteinbors piłkarzem Górnika [online], 90minut.pl, 2 lipca 2013 [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  5. ↑ Rolands Eliņš, Šteinboram līgums ar Kipras augstākās līgas klubu [online], sportacentrs.com, 23 czerwca 2015 [dostęp 2019-04-06] (łot.).
  6. ↑ Piotr Wiśniewski, Pavels Šteinbors wzmocni Arkę. Jałocha zostanie? [online], przegladsportowy.pl, 10 czerwca 2016 [dostęp 2019-04-06] (pol.).
  7. ↑ a b c Rolands Eliņš, Poļu mediji: Fertovs nevienojas par līgumu un nepaliks Hožuvas "Ruch" [online], sportacentrs.com, 24 września 2014 [dostęp 2019-04-06] (łot.).
  8. ↑ Paweł Paczul, Janusz Banasiński, W Blackpool powiedziano mi: na boisku do końca i na baletach do końca! [online], weszlo.com, 8 września 2017 [dostęp 2020-01-24] (pol.).
  9. ↑ Pāvels Šteinbors piłkarzem roku na Łotwie [online], 90minut.pl, 24 stycznia 2020 [dostęp 2021-02-27] (pol.).
  10. ↑ Pāvels Šteinbors piłkarzem roku na Łotwie [online], 90minut.pl, 26 lutego 2021 [dostęp 2021-02-27] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pāvels_Šteinbors&oldid=73305623”