Państwowa Komisja Cen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Państwowa Komisja Cen – naczelny organ administracji rządowej istniejący w latach 1953–1982, powołany w celu usprawnienia jednolitego systemu ustalania cen, opłat i stawek taryfowych i ochrony interesów nabywców.

Powołanie Komisji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie dekretu z 1953 r. o ustaleniu cen, opłat i stawek taryfowych ustanowiono Państwową Komisję Cen przy Radzie Ministrów^[1].

Zakres działania Komisji[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania Komisji należało:

• opracowywanie i opiniowanie wniosków dotyczących cen, opłat i stawek taryfowych, których ustalanie należy do zakresu działania Rady Ministrów oraz opracowywanie wniosków co do wytycznych Rady Ministrów dla ustalania cen, opłat i stawek taryfowych,
• ustalanie cen, opłat i stawek taryfowych, które nie należą do zakresu działania Rady Ministrów, a zostaną przez Radę Ministrów zlecone Komisji,
• inne czynności w zakresie cen, opłat i stawek taryfowych zlecone przez Radę Ministrów.

Zniesienie Komisji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1982 r. o utworzeniu urzędu Ministra do Spraw Cen zniesiono Państwową Komisję Cen^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]