Pamir (1905) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pamir
ilustracja
Bandera

 Niemcy

Znak wywoławczy

RNVF (F.Laeisz,1905/21)
RDWC (F.Laeisz,1924/31)
TPSR (Erikson,1931/50)
DKEF (1954/57)

Port macierzysty

Hamburg

Armator

F. Laeisz, Hamburg;
Gustav Erikson, Mariehamn
Nowa Zelandia, Wellington
Gustav Erikson, Mariehamn
Stiftung Passat & Pamir, Lubeka

Dane podstawowe
Materiał

stal

Historia
Stocznia

Blohm & Voss, Hamburg

Data budowy

1905

Data wodowania

1905-07-29

Data zatonięcia

1957-09-21

Dane techniczne
Wyporność

4570 t

Długość całkowita (L)

96,34 m

Długość linii wodnej

91 m

Szerokość (B)

14,04 m

Zanurzenie (D)

7,99 m

Pojemność

3020 RT

Masa całkowita

6350

Ożaglowanie
Typ ożaglowania

bark

Liczba żagli

34

Powierzchnia ożaglowania

3800 m²

Wysokość masztów

46

Liczba masztów

4

Napęd mechaniczny
Prędkość maks.

16 w.

Pamir – czteromasztowy bark, windjammer, ostatni towarowy żaglowiec, jaki kursował na trasie z Europy do Chile wokół przylądka Horn.

Czteromasztowiec Pamir był najmniejszym z serii sześciu podobnych statków o tonażu od 3020 do 3152 BRT, zbudowanych w latach 1903-1920 w hamburskiej stoczni Blohm & Voss dla przedsiębiorstwa żeglugowego F. Laeisz z Hamburga. Wcześniej, w latach 1892-1926, cztery podobne, mniejsze statki tego rodzaju wybudowała dla Laeiszów stocznia J. C. Tecklenborg z Geestemünde[1].

Siedem pozostałych barków czteromasztowych przedsiębiorstwo F. Laeisz nabyło z drugiej ręki.

21 września 1957 r. w wyniku uderzenia gwałtownego szkwału i przesunięcia się ładunku, statek wywrócił się i zatonął w pobliżu Azorów. Przeżyło 6 osób z 86-osobowej załogi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ostatni rejs żaglowca “Pamir” [online], Przegląd, 17 grudnia 2006 [dostęp 2021-09-03] (pol.).
  2. Ostatnie godziny "Pamiru", „Dziennik Polski” (230), 27 września 1957, s. 1-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]