Park Narodowy En Gedi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Park Narodowy En Gedi
Ilustracja
Wodospad Dawida
park narodowy
Państwo

 Izrael

Data utworzenia

1972

Powierzchnia

25 km²

Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy En Gedi”
31°28′00″N 35°23′40″E/31,466667 35,394444
Strona internetowa

Park Narodowy En Gedi leży na zachodnim brzegu Morza Martwego, przy kibucu En Gedi.

Park zajmuje większą część oazy En Gedi, położonej w depresji Morza Martwego. Tutejszy mikroklimat sprzyja rozwojowi roślinności podzwrotnikowej (palm, drzew balsamowych i różnorakich drzew owocowych), co sprawia, że teren Parku wyróżnia się jako zielony ogród na tle jałowej Pustyni Judzkiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat Nahal Arugot

Park Narodowy En Gedi został założony w 1972 w północnej części oazy na powierzchni 25 km²[1].

W maju 2005 na terenie parku wybuchł pożar, który objął 2/3 obszaru oazy.

Geografia i przyroda[edytuj | edytuj kod]

W północnej części parku znajduje się malowniczy, pustynny kanion Nahal David, w którym jest wodospad Dawida ze studnią Dawida. U szczytu wodospadu znajduje się Jaskinia Kochanków, a także wodospad Sulamitki. Obszar kanionu Nahal Dawid jest ścisłym rezerwatem przyrody, w którym można obserwować życie dzikich zwierząt: borsuka skalnego, koziorożca nubijskiego, a nawet lamparta. W wąwozie En Gedi występują góralki syryjskie. Na terenie parku mieszkają także lisy afgańskie (2 osobniki/km²)[potrzebny przypis].

Drugim rezerwatem przyrody jest Nahal Arugot, w którym znajdują się liczne strumienie i wodospady, małe jeziorka słodkiej wody, a także jaskinie. Na tym obszarze widoczne są ślady osadnictwa z VII wieku p.n.e., świątynia z ok. 3 000 roku p.n.e. oraz ruiny starożytnej synagogi z III wieku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Izrael wyd. Pascal, 2006, s. 81.
  2. geozeta.pl.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]