Park im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Park im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie
Ilustracja
Fragment parku, widoczne pomnik gen. Józefa Sowińskiego i amfiteatr
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Wola

Powierzchnia

8,3[1] ha

Data założenia

3 sierpnia 1936

Projektant

Zygmunt Hellwig, Kazimierz Kozłowski

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Park im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie”
Ziemia52°13′48″N 20°56′52″E/52,230000 20,947778
Strona internetowa

Park im. gen. Józefa Sowińskiegopark miejski znajdujący się u zbiegu ulic Elekcyjnej i Wolskiej w warszawskiej dzielnicy Wola. Graniczy z cmentarzem prawosławnym i parkiem im. Edwarda Szymańskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Park powstał z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Woli według projektu Zygmunta Hellwiga i Kazimierza Kozłowskiego, na polecenie prezydenta m.st. Warszawy, Stefana Starzyńskiego. Zlokalizowano go częściowo na terenie reduty Sowińskiego, częściowo na terenie dawnych glinianek i cegielni Merenholca, włączono w jego obręb także fragmenty wałów.

Park został otwarty dla publiczności 3 sierpnia 1936 roku[2]. Poświęcenia dokonał ksiądz Wacław Murawski. Był to pierwszy publiczny park na robotniczej Woli. Powstały też plac zabaw dla dzieci i boiska.

28 listopada 1937 w parku odsłonięto pomnik gen. Józefa Sowińskiego dłuta Tadeusza Breyera[3].

W czasie powstania warszawskiego w pobliżu pomnika patrona parku znajdowało się stanowisko bojowe „Ziu” – niemieckiego samobieżnego moździerza typu Karl[4]. W sierpniu 1944 roku Niemcy zamordowali tam około 1500 osób i spalili zwłoki 6000 ofiar rzezi na Woli. Wydarzenia te upamiętnia tablica pamiątkowa projektu Karola Tchorka ustawiona w latach 50. XX wieku[5].

Po wojnie park został odrestaurowany, z zachowaniem pierwotnego układu kompozycyjnego. W miejscu dawnej glinianki zbudowano amfiteatr na 3000 osób[6]. Po roku 2000 został on zadaszony dachem namiotowym na 4 masztach, z 2000 miejsc siedzących na widowni. Od tego czasu jest to miejsce popularnych koncertów weekendowych.

W 2019 w parku w ramach realizacji projektu zgłoszonego do budżetu obywatelskiego powstała tężnia solankowa[7], w 2021 rozbudowano plac zabaw dla dzieci[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Park Sowińskiego. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. zielona.um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-25].
  2. Józef Kazimierski, Ryszard Kołodziejczyk, Żanna Kormanowa, Halina Rostkowska (red.): Dzieje Woli. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 714.
  3. Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 96. ISBN 83-88973-59-2.
  4. Piotr Bartnik. Ziu w Warszawie. „Stolica”, s. 76, sierpień-wrzesień 2016. 
  5. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 344. ISBN 83-912463-4-5.
  6. Marian Chruszczewski: Wola w okresie PRL [w:] Dzieje Woli. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 425.
  7. Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2022-05-15].
  8. 110 - Powiększenie i modernizacja placu zabaw w Parku Sowińskiego - budżet obywatelski w Warszawie [online], 110 - Powiększenie i modernizacja placu zabaw w Parku Sowińskiego - budżet obywatelski w Warszawie [dostęp 2022-05-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karol Mórawski (red.), Leksykon Wolski, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1997

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]