Patrick Battiston – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patrick Battiston
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1957
Amnéville

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1966–1973 Talange
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1980 FC Metz 181 (20)
1980–1983 AS Saint-Étienne 102 (8)
1983–1987 Girondins Bordeaux 136 (10)
1987–1989 AS Monaco 68 (0)
1989–1991 Girondins Bordeaux 71 (1)
W sumie: 558 (39)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1986  Francja 56 (3)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
III miejsce Meksyk 1986 piłka nożna
ME
I miejsce Francja 1984 piłka nożna

Patrick Battiston (ur. 12 marca 1957 w Amnéville) – francuski piłkarz występujący na pozycji obrońcy. W 1984 roku zdobył mistrzostwo Europy z reprezentacją Francji, a dwa lata później – III miejsce na Mistrzostwach Świata 1986.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Jeden z najlepszych francuskich środkowych obrońców lat 80. Zaczynał karierę w prowincjonalnym klubie w Talange. Od 1973 roku przez siedem sezonów grał w FC Metz, skąd w 1980 roku przeniósł się do AS Saint-Étienne. Jego talent w pełni dojrzał pod trenerskim okiem Roberta Herbina. W 1981 roku Battiston świętował swoje pierwsze mistrzostwo Francji.

Na rok przed Euro 1984 Aimé Jacquet sprowadził go do Girondins Bordeaux. W ciągu czteroletniej współpracy z przyszłym selekcjonerem reprezentacji, Battiston mógł do swojej kolekcji trofeów dołożyć trzy tytuły mistrza kraju oraz dwa Puchary Francji.

Piąty w swojej karierze triumf w rozgrywkach ligowych zaliczył w 1988 roku w barwach AS Monaco.

Na mistrzostwach Europy w 1984 roku był jednym z najsilniejszych punktów defensywy reprezentacji Francji, która zdobyła wówczas mistrzostwo Europy. Brał udział w trzech turniejach o Puchar Świata – w 1978, 1982 i 1986 roku. Szczególnie zapamiętał Copa del Mundo 1982, kiedy w meczu półfinałowym z RFN został brutalnie sfaulowany przez niemieckiego bramkarza Haralda Schumachera, który wybił mu zęby i doprowadził do poważnych uszkodzeń głowy. Lekarze jeszcze na boisku podali zawodnikowi tlen.

Piłkarską karierę zakończył w 1991 roku, w wieku trzydziestu czterech lat.

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

  • mistrzostwo Francji 1981 z AS Saint-Étienne
  • mistrzostwo Francji 1984, 1985 i 1987 oraz Puchar Francji 1986 i 1987 z Girondins Bordeaux
  • mistrzostwo Francji 1988 z AS Monaco

W reprezentacji Francji od 1977 do 1989 roku rozegrał 56 meczów i strzelił 3 bramki – mistrzostwo Europy 1984, III miejsce – Mistrzostw Świata 1986 i IV miejsce na Mistrzostwach Świata 1982 oraz start w Mundialu 1978.

Po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sportowej kariery związał się z Girondins Bordeaux. W przeciwieństwie do wielu swoich kolegów z reprezentacji z 1984 roku nie poświęcił się pracy szkoleniowej. Przez całe lata 90. pracował w pionie administracyjnym klubu.

Od 2003 jest trenerem drużyny rezerw w Bordeaux.

  • 1991-95 – Francja Girondins Bordeaux, dyrektor sportowy
  • 1995-96 – Francja Girondins Bordeaux, dyrektor ds. marketingu
  • 1996-98 – Francja Girondins Bordeaux, dyrektor sportowy
  • 1998-99 – Francja Girondins Bordeaux, trener drużyny rezerw
  • 2001-02 – Francja Girondins Bordeaux, trener drugiej drużyny rezerw
  • od 2003 – Francja Girondins Bordeaux, trener drużyny rezerw

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]