Patty Smyth – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patty Smyth
Ilustracja
Smyth w kwietniu 2011 roku podczas imprezy Vanity Fair Tribeca Film Festival
Imię i nazwisko

Patricia Smyth

Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1957
Nowy Jork

Gatunki

rock, pop-rock, nowa fala

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów piosenek

Aktywność

od 1981

Wydawnictwo

Columbia Records, MCA Records

Powiązania

Don Henley, The Hooters

Instrument
Fortepian, głos, gitara
Zespoły
Scandal
Strona internetowa

Patricia Smyth (ur. 26 czerwca 1957 w Nowym Jorku) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów. Po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę całego kraju wraz z zespołem rockowym Scandal, a następnie zaczęła nagrywać i występować jako artystka solowa. Jej charakterystyczny głos i wizerunek nowej fali zyskały szerokie uznanie dzięki nagraniom wideo emitowanym w telewizji kablowej, takiej jak MTV[1][2][3]. Jej debiutancki solowy album Never Enough został dobrze przyjęty i wygenerował parę przebojów Top 100. We wczesnych latach 90. znalazła się w Top 10 z przebojowym singlem „Sometimes Love Just Ain’t Enough”, w duecie z Donem Henleyem z Eagles[1][4]. Wykonała i napisała wraz z Jamesem Ingramem piosenkę „Look What Love Has Done” do filmu Junior z 1994 roku[4]. Praca ta przyniosła jej nominację do nagrody Grammy w kategorii „Najlepsza piosenka napisana dla mediów wizualnych”, a także nominację do Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę[4]. Smyth poślubiła emerytowanego tenisistę Johna McEnroe w 1997 roku.

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Scandal[edytuj | edytuj kod]

Po dorastaniu w Brooklynie[4], dzielnicy Gerritsen Beach, Smyth dołączyła do Scandal jako główna wokalistka w 1981 roku. W następnym roku zespół wydał debiutancką EP-kę o tym samym tytule[2]. Utwór „Goodbye to You” stał się najlepiej sprzedającym się albumem wytwórni Columbia Records[3][5]. W 1984 roku wydali Warrior[2]. Album promowany przez MTV Airplay osiągnął 17 miejsce na liście Billboard 200 w USA, a pierwsza piosenka z tego wydania, również zatytułowana „The Warrior”, znalazła się w pierwszej dziesiątce[1][2]. Jednak pomimo ich sukcesu, wewnętrzne konflikty w zespole doprowadziły wkrótce potem do ich rozpadu.

Kariera solowa[edytuj | edytuj kod]

Po rozpadzie Scandal Smyth została zaproszona przez swojego przyjaciela Eddiego Van Halena, aby dołączyć do zespołu Van Halen, aby zastąpić Davida Lee Rotha na stanowisku wokalisty[4]. Jednak odrzuciła ofertę, ponieważ była w ósmym miesiącu ciąży i „to nie był dla mnie odpowiedni czas” – mówi teraz. „Byłam nowojorczanką, nie chciałam mieszkać w Los Angeles ... a ci faceci byli pijani i cały czas walczyli”. W 1985 wystąpiła gościnnie na albumie The Hooters Nervous Night w piosence „Where Do the Children Go” jako wokalistka towarzysząca[4].

Smyth wydała swój pierwszy solowy album, Never Enough, w 1987 roku[1]. Zawierał on jej wersję piosenki Toma Waitsa „Downtown Train”[6][7], która za sprawą Roda Stewarta stała się hitem trzy lata później, oraz utwór tytułowy „Never Enough”[1], który był współtworzony z członkami The Hooters i oparty na piosence pod tym samym tytułem, którą członkowie The Hooters Eric Bazilian i Rob Hyman napisali dla swojego wcześniejszego zespołu Baby Grand[8]. W 1992 roku wydała kolejny solowy album, Patty Smyth, który wyprodukowany został przez Roya Bittana[4]. Na albumie znalazł się utwór, który potem stał się hitem przez duet z Donem Henleyem z Eagles, zatytułowanym „Sometimes Love Just Ain’t Enough”[4][9]. Piosenka zadebiutowała na drugim miejscu, później zdobywając sam szczyt listy Billboard Hot 100 i uzyskała status złotej płyty za sprzedaż 500 000 egzemplarzy[1][10]. Album, również ze złotym certyfikatem, zawierał dodatkowy hit z listy Top 40 w USA z „No Mistakes”[11], a także dał początek drobnemu przebojowi „I Should Be Laughing”[3]. Smyth wcześniej nagrywała z Henleyem kilka piosenek jako chórzystka na jego albumach Building the Perfect Beast[12] i The End of the Innocence[13].

Następnie Smyth była współautorką piosenki „Look What Love Has Done” z 1994 roku, nominowanej do Grammy i Oscara po włączeniu jej do ścieżki dźwiękowej do filmu fabularnego Junior[4]. Kolejne zamówienia na ścieżkę dźwiękową zaowocowały napisaniem i skomponowaniem melodii przewodniej „Wish I Were You” do filmu fabularnego Armageddon z 1998 roku[4][9]. (Jej mąż, John McEnroe, stwierdził w swojej autobiografii[14], że do napisania piosenki zainspirowała ją jego własna próba kariery muzycznej; była zaskoczona jego ekscytacją muzyką, kiedy jej własne uczucia dotyczące przemysłu muzycznego były znacznie bardziej ambiwalentne.)

W 2015 roku, aby promować wydanie jej świątecznego albumu zatytułowanego Come On December[1][4][15], sfinansowała kampanię wspierającą Headstrong Project, a wszystkie pieniądze zebrane z zamówień jej albumu w przedsprzedaży trafiły do organizacji non-profit[16][17]. Album zawierał singiel „Broken”, a teledysk do tego singla został wydany tuż przed dniem weteranów i został nakręcony na podstawie rozdziału Veterans of Foreign Wars[18][19]. Album ukazał się 20 listopada 2015 roku.

9 października 2020 roku Patty ponownie powróciła do muzyki z nowym minialbumem I’s About Time[1][20][21]. Album zawarł 6 nowych oryginalnych piosenek oraz cover „Ode to Billie Joe” Bobbie Gentry oraz, wcześniej wydany na Never Enough, cover „Downtown Train” Toma Waitsa[4][7][15][22][23][24].

Ponowne zejście się zespołu Scandal[edytuj | edytuj kod]

W 2004 roku VH1 zwerbowało Smyth i pozostałych członków Scandal do odcinka Bands Reunited[4][15][17], co zaowocowało małą trasą koncertową na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych w 2005 roku[17][21]. W następnym roku Columbia/Legacy wydała nową kompilację CD Scandal w ramach serii We Are the '80s[25][26]. Kompilacja zawierała trzy niewydane utwory z sesji nagraniowych z 1982 roku („Grow So Wise”, „If You Love Me”, „I’m Here Tonight”) oraz „All My Life”, dostępne wcześniej na drugiej stronie „Goodbye to You”. W lipcu 2008 Billboard poinformował o zbliżającym się wydaniu nowej muzyki zespołu (z udziałem oryginalnych członków Keitha Macka i Benjy’ego Kinga)[26]. Swój pierwszy singiel wydany jako zespół („Hard for You to Love Me”, nazywany również „Make It Hard”) od ponad 24 lat, wydali 17 stycznia 2009 r. w Ridgefield w stanie Connecticut.

W 2017 roku piosenka Scandal „The Warrior” została użyta w serialu Netflixa, GLOW, jako piosenka przewodnia[17][23][27][28][29].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W wieku 16 lat opuściła dom rodzinny[9].

Smyth ma córkę Ruby ze swoim pierwszym mężem Richardem Hellem[20][30]. Poznała Johna McEnroe w 1993 roku[20]; ich córka Anna urodziła się w 1995 r.[20], a para pobrała się w 1997 r. Od tego czasu mają kolejną córkę, Avę[31].

Smyth i McEnroe mieszkają w bliźniaku na Upper West Side na Manhattanie[4][32]. W czasie pandemii rezydowali w Malibu[4][20][22].

Ze względu na życie rodzinne i wychowanie 6 dzieci zdecydowała się na jakiś czas przerwać swoją karierę muzyczną[4][9][17]. Do decyzji przyczyniło się też uczucie, że nikt jej nie zna i nie docenia jako wokalistki i piosenkopisarki, mimo faktu, że jej piosenki plasowały się na czołowych pozycjach list przebojów[9].

25 czerwca 2019 roku magazyn The New York Times umieścił Patty Smyth na liście setek artystów, których materiał został podobno zniszczony w pożarze Universal Studios w 2008 roku[33].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

  • Never Enough (1987) – nr 66 U.S.[34]
  • Patty Smyth (1992) – nr 47 U.S.[35], nr. 94 AUS
  • Greatest Hits – Featuring Scandal (1998)
  • Come On December (2015)
  • It’s About Time (2020) – nr 56 U.S.[36]

Single[edytuj | edytuj kod]

Year Single Peak chart positions Album
US[37] US Main US AC AUS UK[38] CAN CAN AC
1987 „Never Enough” 61 4 Never Enough
„Downtown Train” 95 40
„Isn’t It Enough” 26
1992 „Sometimes Love Just Ain’t Enough” (z Donem Henleyem) 2[10] 1 5 22 1 2 Patty Smyth
„No Mistakes” (nie uznane wokale Dona Henleya) 33 4
1993 „I Should Be Laughing” 86
„Shine”
1994 „Look What Love Has Done” 106 23
2015 „Broken” Come on December
2020 „Drive” It’s About Time
„–” oznacza wydania, które nie znalazły się na listach

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Patty Smyth | Biography & History [online], AllMusic [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  2. a b c d Brian Kachejian, Why Scandal’s Goodbye To You Was A Perfect Rock and Roll Moment [online], ClassicRockHistory.com, 4 czerwca 2020 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  3. a b c Patty Smyth & Scandal (Closed December 21, 2007) | New York City | reviews, cast and info | TheaterMania [online], theatermania.com [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p Bio [online], Patty Smyth [dostęp 2021-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (ang.).
  5. Patty Smyth and Scandal to perform Live at Mount Airy Casino Resort [online], Mount Airy Casino Resort [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  6. Patty Smyth – Never Enough (1987, CD). [dostęp 2021-03-11].
  7. a b Patty Smyth Sings Tom Waits « American Songwriter [online], American Songwriter, 25 września 2020 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  8. Baby Grand (3) [online], Discogs [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  9. a b c d e CrypticRock, Interview – Patty Smyth [online], Cryptic Rock, 10 stycznia 2018 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  10. a b Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  11. Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  12. Don Henley – Building The Perfect Beast (1984, Target, CD). [dostęp 2021-03-11].
  13. Don Henley – The End Of The Innocence (1989, Vinyl). [dostęp 2021-03-11].
  14. James Kaplan, You cannot be serious, wyd. Berkley trade pbk. ed, New York: Berkley Books, 2003, ISBN 0-425-19008-0, OCLC 52726631 [dostęp 2021-03-11].
  15. a b c It’s About Time – Patty Smyth | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2021-03-11].
  16. Patty Smyth: Come On December on PledgeMusic [online], web.archive.org, 2 sierpnia 2017 [dostęp 2021-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-02].
  17. a b c d e Patty Smyth On Turning Down Van Halen, Getting Patti Smith’s Mail, And Releasing Her First New Music In 28 Years [online], Stereogum, 23 lipca 2020 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  18. Patty Smyth Releases 'Broken,' New Song, for Veteran’s Day [online], PEOPLE.com [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  19. Facebook [online], facebook.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  20. a b c d e Patty Smyth and John McEnroe Open Up About Their 23-Year Marriage [online], PEOPLE.com [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  21. a b Edna Gundersen, Patty Smyth Returns With Her First Album in 28 Years [online], AARP [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  22. a b After Almost 30 Years, Patty Smyth Returns With New Album ‘It’s About Time’ [online], NPR.org [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  23. a b Patty Smyth Releases Cover of Tom Waits’ Downtown Train, Final Preview From First New Album in 28 Years It’s About Time (October 9/BMG) [online], Shore Fire Media [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  24. It’s About Time – Amazon [online], amazon.com [dostęp 2021-03-11].
  25. We Are the '80s – Amazon [online], amazon.com [dostęp 2021-03-11].
  26. a b Patty Smyth, Scandal To Reunite, Record [online], Billboard [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  27. S1E1 – GLOW (Pilot) List of Songs | WhatSong. [dostęp 2021-03-11].
  28. Ani Bundel, Your Guide To All The Songs Featured In ‘GLOW’ Season 1 [online], Elite Daily [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  29. Music from GLOW S1E01 [online], Tunefind [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  30. Facebook i inni, THE CRADLE MELLOWS PATTY SMYTH, Los Angeles Times, 22 marca 1987 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  31. Patty Smyth and John McEnroe Still Rockin’ [online], PEOPLE.com [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  32. John McEnroe: From Homes in Queens to a Central Park Duplex, „Wall Street Journal”, 14 lutego 2017, ISSN 0099-9660 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  33. Jody Rosen, Here Are Hundreds More Artists Whose Tapes Were Destroyed in the UMG Fire (Published 2019), „The New York Times”, 25 czerwca 2019, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-03-11] (ang.).
  34. Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  35. Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  36. Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  37. Patty Smyth [online], Billboard [dostęp 2021-03-11].
  38. British hit singles & albums., wyd. 19th ed, London: Guinness World Records, 2006, ISBN 1-904994-10-5, OCLC 64098209 [dostęp 2021-03-11].