Pawło Jakowenko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pawło Jakowenko
Pełne imię i nazwisko	Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1964 ; Nikopol
Wzrost	180 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
	Kołos Nikopol
	Dnipro-75 Dniepropetrowsk
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1993–1995	Metałurh Nikopol
1995–1996	CSKA-Borysfen Kijów (dyr.techniczny)
1996–1997	Urałan Elista
1999	Urałan Elista
2000–2002	Borysfen-2 Boryspol
2000–2004	Ukraina U-19
2002–2004	Ukraina U-21
2004–2005	FK Chimki
2005–2007	Kubań Krasnodar
2007	FK Rostów
2008–2012	Ukraina U-21
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko, ukr. Павло Олександрович Яковенко, ros. Павел Александрович Яковенко, Pawieł Aleksandrowicz Jakowienko (ur. 19 grudnia 1964 w Nikopolu, w obwodzie dniepropetrowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodniczą zaczynał w szkółkach piłkarskich w Nikopolu, Dniepropietrowsku, Charkowie i Kijowie. Jego pierwszym klubem był Metalist Charków, z którego w 1982 trafił do Dynama Kijów. Grając w zespole prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego odniósł swe największe sukcesy sportowe. Karierę zakończył z powodu kontuzji w 1993 jako zawodnik FC Sochaux-Montbéliard.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1986 roku zadebiutował w radzieckiej drużynie reprezentacyjnej, a wkrótce potem wystąpił na Mistrzostwach Świata w Meksyku. Do 1990 rozegrał 19 meczów w reprezentacji, strzelił 1 bramką.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jako trener pracował w zespołach ligowych Ukrainy i Rosji. Dwukrotnie podejmował się roli szkoleniowca Urałanu Elista, z którym w 1997 awansował do rosyjskiej ekstraklasy. Przez dwa lata prowadził młodzieżową reprezentację Ukrainy. W 2006 został trenerem drużyny Kubania Krasnodar, którą w tym samym roku doprowadził do awansu do Premier Ligi. W kwietniu 2007 został zdymisjonowany. Kilka miesięcy później (w lipcu) na krótko objął funkcję trenera FK Rostów. Od 2008 ponownie prowadzi młodzieżówkę. 18 grudnia 2012 za obopólną zgodą kontrakt z Federacją Ukrainy został rozwiązany^[1].