Peczorsko-Iłycki Rezerwat Biosfery – Wikipedia, wolna encyklopedia

Peczorsko-Iłycki Rezerwat Biosfery

Печоро-Илычский государственный природный биосферный заповедник

Słupy na szczycie Manpupunior
rezerwat przyrody
Państwo	Rosja
Republika	Komi
Położenie	Ural Północny
Siedziba	Jaksza
Data utworzenia	5 kwietnia 1930 roku
Powierzchnia	7 213,22 km²
Ochrona	kategoria IUCN – Ia (ścisły rezerwat przyrody)
Położenie na mapie Komi Peczorsko-Iłycki Rezerwat Biosfery
Położenie na mapie Rosji Peczorsko-Iłycki Rezerwat Biosfery
62°34′30″N 58°15′30″E/62,575000 58,258333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Peczorsko-Iłycki Rezerwat Biosfery^[1] (ros. Печоро-Илычский государственный природный биосферный заповедник) – ścisły rezerwat przyrody (zapowiednik) w Republice Komi w Rosji. Znajduje się w rejonie troicko-pieczorskim i rejonie Wuktył, a jego obszar wynosi 7 213,22 km². Rezerwat został utworzony decyzją rządu Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej z dnia 5 kwietnia 1930 roku. W 1985 roku otrzymał status rezerwatu biosfery UNESCO. W 1995 roku wspólnie z graniczącym z nim od północy Parkiem Narodowym „Jugyd Wa” został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod nazwą „Dziewicze lasy Komi”^[2]. W 2000 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Dyrekcja rezerwatu znajduje się w miejscowości Jaksza^[3][4][5][6].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat znajduje się na zachodnich zboczach Uralu Północnego i został utworzony celu ochrony największego obszaru dziewiczej tajgi w europejskiej części Rosji. Składa się z dwóch części położonych w południowo-zachodniej i wschodniej części dorzecza rzek Peczora i Iłycz (stąd nazwa rezerwatu)^[7][8]. Na szczytach Uralu Północnego wznoszą się w niektórych miejscach słupy zbudowane z łupków serycytowo-kwarcytowych. Najsłynniejsze z nich znajdują się na szczycie Manpupunior^[9].

Flora[edytuj | edytuj kod]

87% powierzchni rezerwatu zajmują lasy. Ze względu na położenie (na zachodnich zboczach Uralu) roślinność zmienia się tu ze względu na wysokość. Zachodnia część to nizina, gdzie występują lasy sosnowe i bagna. Dalej na wschód, u podnóża gór, rosną lasy świerkowe, jodłowe i świerkowo-jodłowe. Najbardziej na wschód wysunięta część rezerwatu to pasma górskie Uralu, gdzie tajga ciemna przechodzi w łąki subalpejskie, tundrę górską i w końcu w nagie, skaliste szczyty^[10][11][8].

Fora rezerwatu to 659 gatunków roślin naczyniowych, 409 gatunków porostów, 296 gatunków mchów^[11].

Fauna[edytuj | edytuj kod]

W rezerwacie żyje 49 gatunków ssaków. Są to m.in.: niedźwiedzie brunatne, rosomaki tundrowe, wilki syberyjskie, rysie euroazjatyckie, jenoty azjatyckie, kuny leśne, borsuki, lisy polarne, lisy rude, dziki euroazjatyckie, łosie euroazjatyckie, polatuchy syberyjskie, sobole tajgowe, wydry europejskie^[10][11].

Ponadto na terenie rezerwatu żyje 230 gatunków ptaków, 1 gatunek gadów, 4 gatunki płazów, 17 gatunków ryb^[11].

Ptaki to m.in. nury czarnoszyje, nury rdzawoszyje, perkozy, czaple siwe, nurogęsi, orliki grubodziobe, sokoły wędrowne, myszołowy zwyczajne, bieliki, orły przednie, cietrzewie zwyczajne^[10][11].

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Średnia temperatura najzimniejszego miesiąca, stycznia, to minus 17 °С (najniższa odnotowana minus 57,6 °С). Średnia temperatura w lipcu wynosi plus 16 °С, (najwyższa odnotowana plus 35 °С)^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]