Penetrator – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2013-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Penetrator (z łac. penetratio 'przenikanie' od penetrare 'przenikać; wkradać się')^[1] — w technologii wojskowej mianem tym określa się roboczą część (rdzeń) pocisku podkalibrowego, którego zadaniem jest wyłącznie przeniesienie energii kinetycznej wystrzału we względnie wysokiej masie i umożliwiający jej skupienie w małym przekroju, w rezultacie umożliwiający przebicie się przez pancerz.

Charakterystyczną cechą penetratora jest brak głowicy bojowej oraz bardzo mała średnica w stosunku do długości. Po przebiciu się przez pancerz, następuje samoczynne rozpryśnięcie i samozapłon w wyniku wysokiej temperatury, rozdrobnienia i ew. zdolności piroforycznych materiału, z którego jest on zbudowany. Penetrator wykonywany jest z twardych materiałów o wysokiej gęstości (wolfram, uran zubożony).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]